Afkomstig uit een geslacht waar ‘ja’ zeggen maar ‘misschien’ denken gebruikelijk was, kan ik niet anders dan Pieter Omtzigt begrijpen. Ik behoor niet tot zijn fanbase. Ik heb er juist alles aan gedaan om het volk te bewerken om niet op deze man of zijn partij te stemmen. Ik had en heb geen zin in een regering met deze Pietje Precies, maar voor de manier waarop hij vooral Caroline van BBB en Geert van de PVV heeft beziggehouden, neem ik mijn hoed diep af. Hij heeft ze helemaal gekgedraaid. Hij voederde ze krentenwegge en hield ze daarna een spiegel voor. Hij heeft ze tot vervelens toe gewezen op hun zwakste punten: geen feitenkennis, nul financiële onderbouwing.
De woede en wanhoop op rechts is groot, er leeft daar een breed gedragen misverstand dat de meerderheid van de Nederlanders een rechts kabinet wil. Veel mensen willen een regering met de PVV, maar een nog groter deel wil dat niet. De bozen en de boeren hadden voor het gemak de pennenlikkers meegeteld, alsof die hun grootste belofte – een betrouwbare overheid – zomaar in bruikleen geven aan een stel rekkelijken dat de eigen plannen niet eens kan onderbouwen.
Blijft over de wonderlijke persoonlijkheid van Pieter Omtzigt, die van tevoren ook wel wist dat hij niet met PVV, BBB en VVD wil regeren. Hij heeft zich in een vlaag van overmoed verslikt in zijn eigen grootsheid, gedacht dat het volk gedurende het proces met hem zou afhaken en nu zit hij met zijn negentien zelfgebakken peren. Er is soms maar een vinger in het beslag nodig om de cake te laten mislukken en hij stak de zijne pas in de kom nadat hij er heel lang aan gesabbeld had.
De woede bij de anderen is groot, begrijpelijk en vermakelijk om te zien. Zo heeft Fleur Agema zichzelf om Pieter te behagen in opdracht van Geert moeten vernederen in het debat over de zorg. De taxi bracht Pieter dinsdag via Humberto terug naar Enschede, in zijn hoofd zwol misschien al het besef dat het nog even zal duren voor het volk hem weer op een sokkel zet. Je zou hem een bestaan buiten de politiek gunnen. Het is jammer dat hij de papieren niet heeft, anders zou hij van mij best een half jaar trainer mogen zijn van Vitesse. We hebben het wel erger meegemaakt. De Portugees Artur Jorge beloofde ooit iedereen een basisplaats, waardoor we met twaalf man het veld opliepen. Daarna speelden we nog 25 jaar aan één stuk in de Eredivisie.
Marcel van Roosmalen schrijft op deze plek een wisselcolumn met Ellen Deckwitz.
