Stilzitten is geen optie bij Sambach van violist Linus Roth

Brazilië koestert een hartstocht voor Johann Sebastian Bach. De Braziliaanse componist Heitor Villa-Lobos beweerde niet voor niets dat Bachs muziek het grootse cadeau was aan de wereld van de kunst. In zijn Bachianas Brasileiras richtte hij een Zuid-Amerikaans monument op voor de cantor uit Leipzig.

Op zijn nieuwe album SamBach brengt de Duitse violist Linus Roth Bach en Samba samen met het Orquestra Johann Sebastian Rio. De grote Bach bleef onaangetast – en onaantastbaar – maar tien Braziliaanse danshits werden door Ivan Zandonade omgeschreven tot bewerkingen voor klassiek orkest en viool.

Roth is een eigenzinnig musicus. Hij stond wat jaren geleden mede aan de wieg van de herontdekking van de Poolse componist Weinberg door al zijn vioolstukken op te nemen. Zijn kennismaking met het Braziliaanse orkest dat zich genoemd heeft naar Bach bracht hem op het idee om een muzikale draad te spannen van Leipzig naar Rio de Janeiro.

Misschien dat de titel van Sérgio Mendes wereldhit – dat hij hernam met The Black Eyed Peas – de insteek van het album wel het treffendst weergeeft: Mas que nada, niks te maren. Het spelplezier spat ervan af. En zoals Bachs muziek altijd wel tegen een modern stootje blijkt te kunnen, blijkt ook andersom de Braziliaanse samba niet ongevoelig voor een klassieke aanpak.

De Zuid-Amerikanen kennen, zoals hun voormalige kolonisator Portugal, saudade: dat onbestemde verlangen. Maar op een ander manier. Waar de Portugezen in hun fado huilen, daar beginnen de Brazilianen te dansen. SamBach blijkt daar een mooi voorbeeld van: stilzitten is geen optie.

https://www.youtube.com/watch?v=cf82Hlrshlg