Chrissie Hynde (72) van The Pretenders beschimpt haar publiek en zingt zowel krengig als verleidelijk

Het is een verfrissende ervaring: Chrissie Hynde die zich tijdens een concert niet uitput in liefdesbetuigingen en dankbaarheid jegens het publiek. Integendeel, de zaal wordt uitgescholden, bespot en streng onderhouden. Zo hield de heldin uit de jaren zeventig haar uitdagende houding van weleer op meerdere manieren overeind, met sneren, rockposes, kniehoge laarzen en opgepunkt haar.

Chrissie Hynde, 72, trad donderdagavond op in een uitverkocht TivoliVredenburg, Utrecht, met haar band The Pretenders, waarvan zijzelf en drummer Martin Chambers nog de enige oorspronkelijke leden zijn.

Het werd een licht verwarrende avond. Na het openingsnummer, een wankel ‘Losing My Sense Of Taste’, kreeg de zaal een uitbrander wegens het filmen met telefoons. „Laat ons eerst even op gang komen”, zegt Hynde, nijdige gebaren makend naar overtreders voor haar neus. Ze bleef boos kijken, tot haar in het derde nummer een knalpaarse gitaar werd omgehangen en ze complimenten kreeg uit het publiek. Als reactie zei ze ironisch dat ze toch wel was geschrokken van de oude koppen in de zaal, „Dat had ik niet verwacht.”

https://www.youtube.com/watch?v=0H6re3PCP3E

Nieuwste creaties

Tijdens concerten spelen The Pretenders doorgaans de minder bekende liedjes uit hun repertoire, zonder hits als ‘Precious’ of ‘I’ll Stand By You’. De groep, die in 1979 beroemd werd met de single ‘Brass In Pocket’, speelt graag de nieuwste creaties, in dit geval nummers van het vorige week verschenen twaalfde album Relentless (‘genadeloos’). Zo was het eerste deel van de donderdagavond gevuld met veelal nieuw werk. Bij die rock-georiënteerde liedjes ontbreekt soms de typische Pretenders-lading, die doorsnee-rock meer diepte kan geven: een stembuiging van Hynde, een dwars couplet, of onweerstaanbaar gitaarriff.

Maar iets deed Hynde donderdagavond van koers veranderen („Ik wil dat de oude mensen het naar hun zin hebben”). Vanaf het vijfde nummer koos ze voor een dosis klassiekers uit hun oeuvre, te beginnen met het fantastische ‘Back On The Chain Gang’, waarin de gitaarriffs rinkelen als ketenen. Daarna volgden hits als ‘Precious’, ‘I’ll Stand By You’, ‘Don’t Get Me Wrong’ (‘Brass In Pocket’ speelden ze niet), afgewisseld met eigen favorieten als ‘Boots Of Chinese Plastic’ en het aan rockjunkie Johnny Thunders opgedragen ‘The Buzz’.

Steeds wisselen van gitaar, heen en weer lopen en naar de zaal roepen, en ondertussen nog raak zingen ook: Hynde’s stem golft nog altijd soepel van laag naar onverwacht hoog, met de haar kenmerkende combinatie van toon: zowel verleidelijk als krengig.

Rockend en fulminerend

En door ging het, rockend, fulminerend en dansend met gitarist James Walbourne. Pas halverwege was er een kalm intermezzo, bij een liefdevol gecroond ‘You Can’t Hurt A Fool’, uit 2020.

Maar meestal vielen muziek en gedrag samen. Hynde deed een krachtige mondharmonicasolo tijdens ‘Middle Of The Road’, en hield een noot secondenlang aan in het prachtige ‘Kid’. Met overtuiging zong ze hun lijflied ‘Let The Sun Come In’ („We don’t have to get fat, we don’t have to get old (..) To live forever, that’s the plan”). Om vervolgens het publiek weer onder handen te nemen: „Leuk dat sommigen van jullie nog haar hebben”, waarna ze een knetterende versie uitvoerden van ‘Don’t Cut Your Hair’.