De Italiaanse pianist Maurizio Pollini is zaterdag op 82-jarige leeftijd overleden. Dat heeft het Milanese Teatro alla Scala bekendgemaakt. Een doodsoorzaak wordt niet genoemd, maar Pollini kampte al enige tijd met gezondheidsproblemen. Pollini wordt alom gezien als een van de belangrijkste pianisten van zijn generatie en laat zijn vrouw Marilisa en zoon Daniele – beiden ook pianist – na.
Pollini groeide op in een muzikaal gezin in Milaan. Zijn moeder was zangeres, zijn vader een bekende architect. Al op jonge leeftijd ontdekt Pollini de piano, als tiener krijgt hij les van grote Italiaanse pianisten. „Mijn ouders waren zeer muzikaal, ik hield al van jongs af aan van muziek”, zei hij tijdens een interview met The New York Times in 1987.
Lees ook Als Pollini met de piano mee-neuriet, is het alsof je Beethoven zelf hoort zingen
Al op 18-jarige leeftijd maakte ook de wijdere wereld kennis met Pollini. In 1960 won hij de eerste prijs bij het Internationaal Chopin Pianoconcours in Warschau. Deze prestigieuze prijs leverde hem direct een internationale reputatie op en hij kreeg de kans op te treden over de hele wereld. Maar eerst ging hij een andere kant op; hij schaafde aan zijn repertoire en ging studeren. Grote optredens vond hij „een beetje prematuur”. Hij raakte bevriend met de marxistische componist Luigi Nono. Samen met dirigent Claudio Abbado verzorgden ze eind jaren zestig optredens in fabrieken, om arbeiders met hun muziek kennis te laten maken.
Later trad hij met een breed repertoire wel op in de grote concertzalen; met een heldere, technische stijl bracht hij stukken van Bach tot hedendaagse componisten ten gehore. Het Teatro alla Scala, waar hij 168 keer optrad, was zijn thuishaven. Ook met het Concertgebouw in Amsterdam had hij een speciale band. In 1973 speelde hij er voor het eerst. Hij zou er nog vele malen terugkeren, vaak voor solo-optredens in de serie Meesterpianisten. In 2010 won Pollini de Concertgebouw Prijs, uitgereikt aan musici die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan het artistieke profiel van het Concertgebouw. Ook won hij twee Grammy’s in zijn carrière. Voor zijn Boulez-sonates in 1980 en zijn Chopin-nocturnes in 2007.
