Gevoelvolle Cleo Sol vangt je in haar fluwelen web

Het album Rose In The Dark (2020) was mooi, het dubbelalbum Mother (2021) was ontroerend, maar het nieuwe, derde album van Cleo Sol, Heaven, is een op vele fronten indrukwekkend geheel. De Britse Cleo Sol, geboren in 1990 als Cleopatra Nikolic, ontwikkelde zich tot een gevoelvolle zangeres, met een steeds subtielere klank.

In de liedjes zweeft die klank vrijelijk rond, en hecht zich nu en dan aan de sobere gitaarakkoorden of zacht prevelende bastonen, waarna alle weer een eigen weg gaan. Zang, muziek en hun beider versmelting pakken groots uit in liedjes als ‘Old Friends’, ‘Miss Romantic’ en ‘Airplane’.

Cleo Sol, die een Servisch-Spaanse moeder en Jamaicaanse vader heeft, zingt sinds haar achttiende, toen ze debuteerde op een single van de populaire rapper Tinie Tempah. Sol zong later met rapster Little Simz, in haar liedje ‘Woman’, en ze komt voor in een aantal nummers op albums van het mysterieuze (want nooit in de openbaarheid tredende), fantastische gezelschap Sault, waar ook haar partner, producer Inflo, bij betrokken is.

Als een spin lijkt ze je te vangen in een fluwelen web van taal en muziek. In bijvoorbeeld ‘Nothing On Me’ schieten de noten van de contrabas nerveus heen en weer, begeleid door kabbelende percussie, maar Sol klinkt zachtmoedig.

De verwijzingen naar jazz, naar gospel en soul kregen van producer Inflo een subtiele vorm: een enkel akkoord of ritmisch fragment kan al een genre vertegenwoordigen, meer heeft hij niet nodig. De liedjes van het tweetal zijn als schetsen, de luisteraar mag zelf de leegtes invullen.