Rijpere Teenage Fanclub morrelt niet aan de vertrouwde formule

Keurige oudere heren zijn het geworden: grijs, kaal of met een petje. Alles is vergankelijk, ook de coole lange haarstijl („down my back”) die in het nummer ‘The Concept’ (1996) nog een object van bewondering bij de meisjes was. De Schotse rockgroep Teenage Fanclub heeft de Britpopjaren overleefd en bleef na periodes van vallen en opstaan vooral zo boeiend omdat ze nooit gemorreld hebben aan de formule. Openingsnummer ‘Foreign Land’ van hun twaalfde album Nothing Lasts Forever begint als vanouds met piepende gitaarfeedback. De seventiesrock van Big Star bleef een belangrijke invloed en de zang klinkt nog even tweestemmig omfloerst als toen.

Het mooie aan de rijpere Teenage Fanclub is dat ze niet zijn blijven hangen in odes aan meisjes in denim, maar dat ze hun volwassen relatieleed hebben gevangen in melodieuze songs die vaak een beetje melancholiek uitpakken. De sombere teneur van het voorlaatste album Endless Arcade (2021) is verdrongen door de zoektocht naar het licht van zanger-gitaristen Norman Blake en Raymond McGinley. Drie van de tien songs hebben het woord ‘Light’ in de titel. ‘Back to the Light’ brengt een boodschap van hoop in een lied waarin Blake weer ouderwets gearmd met een nieuwe liefde loopt. Want zó onverbeterlijk romantisch is Teenage Fanclub dan ook wel weer. In de zeven minuten van de ballad ‘I Will Love You’ slaat de zoete romantiek een beetje door. Gelukkig zijn er de knerpende analoge synthesizers van Euros Childs om er een wilde zwiep aan te geven.

https://www.youtube.com/watch?v=JYu7FiYLWqE