Slechtziende schat (v) zoekt rustige plek

Het was niet echt haar schuld, zegt Ranja’s verzorger Donny Tissen. Ze is bijna blind aan haar rechteroog, en toen iemand opeens rechts van haar stond schrok ze daar zo van, dat ze uithaalde. „Terwijl Ranja een verschrikkelijk lieve hond is”, zegt Tissen terwijl hij haar over haar neus aait. „Je moet alleen weten hoe je haar moet benaderen.”

Ze is onrustig als ze voor de camera mag verschijnen. Binnen een paar minuten heeft ze een knuffeltje dat ze toevallig op de grond zag liggen, helemaal uit elkaar getrokken. „Even afreageren.” Dat mag best. „Zolang wij het niet zijn, vind ik het prima.” Als ze je aankijkt, knijpt ze met haar ogen, alsof ze tegen de zon in kijkt. „Daar kan je aan zien dat ze oogproblemen heeft.” Met rechts ziet ze bijna niets, links ziet ze maar een beetje, denken ze. Haar ogen zijn haar zwakke plek, blijkt wel, als Tissen vertelt dat ze al vaker een oogontsteking had.

„Ik denk dat dat de reden is dat ze hier al zo lang zit.” Al 261 dagen heeft hij haar in de opvang zitten, veel langer dan gebruikelijk. „Zelfs voor dit ras.” Want de Amerikaanse Staffordshireterriër, wat Ranja voor het grootste deel lijkt te zijn, is regelmatig in asiels te vinden. Het is een ras met een gebruiksaanwijzing, dat vaak verkeerd begrepen en opgevoed wordt.

Wat Ranja is overkomen is, zoals bij veel dieren in het asiel, onduidelijk. Ze werd broodmager gevonden als zwerver, aan haar lijf was te zien dat ze niet zo lang daarvoor een nestje pups had gehad. Ze moest heel erg wennen aan de nieuwe situatie in een hok bij de Dierenbescherming. „Ze was in het begin heel schrikkerig”, zegt Tissen, maar inmiddels is ze vrolijk, enthousiast en aanhankelijk.

Tenminste, ze is vrolijk en enthousiast tegen mensen, haar houding tegenover andere honden is een ander verhaal. Als ze langs de ramen van de binnenplaats van het dierencentrum loopt, waar de Amerikaanse Akita Ziva en Japanse Akita Zino samen van het zonnige weer genieten, begint ze te grommen en te blaffen. In de beschrijving van Ranja op de website staat onder het kopje ‘Gedrag aan de lijn’ te lezen: ‘Valt uit naar andere honden’. Ze kan niet bij andere honden, niet bij katten en ook bij kinderen wordt ze niet geplaatst.

Toch verdient juist Ranja een fijne plek, zegt locatiemanager Jessica Wetzler, die haar zag binnenkomen en ontdooien. „Het is zo’n lieverd. Ze heeft alleen een rustig plekje nodig, en iemand die haar de aandacht kan en wil geven die ze verdient.”