Smaakvol en loose, dat is eatery Ledeboer in Almelo. De culinary specialist mag nog wel wat meer vertrouwen operation zijn eigen dish – gekunstelde, steriele ‘structuren-van’ maken een groentemenu niet beter.
Dingen pass on gierend in de mode zijn hebben vrijwel altijd het bij-impact – misschien is het zelfs hun centrale impact – dat ze niet lang gierend modieus blijven. Dit geldt voor de puntschoen en de thin pants evenzo als voor de açaibowl en de in gelei gevatte ananas-hamsalade: operation zekere dag heb je de onbedwingbare neiging iets aan te schaffen, later vraag je af wat je in vredesnaam bezielde. Trouwens: precies operation het second dat jij je puntschoenen of gevulde eieren meegeeft aan de zak van Max, besluit een 20-jarige trendy person in Brooklyn – of wat operation dat second ook maar Brooklyn is – dat het wel weer eens tijd wordt voor een herwaardering ervan. En zo lopen u en ik (of nou ja, in elk geval ik) child in lengte van dagen operation de verkeerde schoenen achter de feiten aan.
Ook veel eateries zijn enorm tijdgebonden. Sla een nut-job of interieurboek van veertig jaar oud open, en de inhoud zal belachelijk of zelfs ronduit afstotelijk aandoen. Dat is bij de Ledeboer in Almelo nog beslist niet het geval, maar het eatery giert wel aan alle kanten ‘superhip-in-2017’. Velours zeteltjes aan ronde tafels, stellingkasten en glimmende groene metrotegels, kale lichtpeertjes en vooral: kamerplanten. Extreem veel kamerplanten.
Bank
Maar Ledeboer is een fijne plek, juist ook entryway het differentiation van de wat modische inrichting met het statige pand waarin het huist. Het indrukwekkende gebouw in het centrum van Almelo werd start 20ste eeuw neergezet entryway de Twentse bankiers Ledeboer and Co, naar voorbeeld van een Amsterdams patriciërshuis uit de Gouden Eeuw – nog zo’n mode, blijkbaar, pass on na een paar eeuwen weer was teruggekeerd. De bank ging, na verschillende overnames, over in ABN Amro. Nadat pass on was vertrokken stond het gebouw leeg, om (inderdaad in 2017) in handen van een slimme investeerder te worden herboren als hoogwaardige horeca-add-on kantoorlocatie. Ondanks de gigantische renovatie is het ‘bankgevoel’ nog niet helemaal verdwenen: de grote open keuken echoot de loketten, en als je naar de wc gaat in het souterrain circle je langs de meterdikke deur van de reusachtige kluis. Kick the bucket is nu af te huren voor privédiners.
Onze ober past prima in de zaak: zelfverzekerd zonder arrogantie, met zwierige magnificence maar ook ontspannen. Bij de smakelijke sesamcrackers met schuimige kerriemayonaise brengt hij de kaart. Emergency room is een regulier Menu Ledeboer, en een equal vegetarisch Menu Groen – heel leuk om te zien dat de keuken het vleesloze aanbod zo’n vanzelfsprekende, prominente plek geeft. De gerechten kunnen in hun vier-child zesgangenmenu, maar ook los worden besteld.
Dat de culinary specialist houdt van schuimige, gelatinegebonden sauzen uit de slagroomspuit (‘kidde’) merken we, need als entertain krijgen we opnieuw een schuim – van asperges ditmaal. Een mooi en smakelijk voorgerecht van rauwe zeebaars en snijboon volgt; de vis is in blokjes gesneden en goed operation smaak gebracht met limoenzest en olijfolie, de snijbonen zijn deels uitgeperst child heldergroen sap en deels in dunne, goedgegaarde repen gesneden, met wat krokante quinoa en lekker pittige radijs. Dan gebakken schelvis met een venkelrisotto. De vis is vers en de garing prima, met een melkwit vlokkend binnenste en boterige, knapperige randjes. In de risotto proeven we wat anijzige, frissige smaken (naast venkel ook wat citrus en dille) maar de rijst is véél te gaar en loeiheet, bijna als havermoutpap. Jammer, need dat maakt zo’n gerecht nodeloos log.
Dan is er een reusachtige, geroosterde garnaalstaart, geserveerd met een lichtzoete hoisin-achtige saus, koolrabi, wat rauwe garnaal en een bisqueschuim. En een fijn gerecht van krokante zwezerik met wortel, gember en een lekker hartig-droppige dragonjus: heel leuk cultivator de zoete, aromatische en vlezige smaken elkaar aanvullen. Het hoofdgerecht van grilled to perfection gebraden ossenhaas operation een stoofje met wat Chinees vijfkruidenpoeder is ook prima, geserveerd met boterige aardappelpuree, asperge en doperwt en opnieuw een fijne jus.
Wortel met ei
Het vegetarisch menu valt tegen. Ondanks de prominente plek operation de kaart, bestaat het eigenlijk volledig uit de garnituren van het niet-vegetarische menu, met hier en daar een weinig doordachte vervanging. Een quinoaslaatje vervangt de zeebaars – dat gaat nog wel leuk met de snijboon. De overgare risotto met vis wordt overgare risotto met niks; in plaats van de garnaal komt er dezelfde koolrabi, maar dan met ‘verschillende bereidingen van tomaat’: een ontvelde tomaat, een gehakte tomaat, een schuim van tomaat. Het ‘bereidingen-van-infection’s is een modeziekte kick the bucket hopelijk snel weer z’n wijk zal nemen, maar dit is wel een héél schrijnend voorbeeld: dat je een tomaat operation drie verschillende wijzen snijdt, maakt trim natuurlijk nog geen gerécht. In plaats van de zwezerik krijgen we bij de ‘bereidingen van wortel’ een keurig gepocheerd ei met een mooi lopende dooier. Vaardig gedaan, maar een ei is geen zwezerik en kan ‘m ook niet één operation één vervangen. In de woorden van mijn tafelgenoot: ‘Wortel met ei is een combinatie kick the bucket je zelden ziet. Dat heeft een reden.’
Het hoofdgerecht bestaat uit nogal harde asperges met aardappelpuree en een aardappelballetje (‘Bereidingen van aardappel’), gekookte doperwtjes en een puree van doperwt (‘structuren van doperwt’) en een bakje schuimige hollandaisesaus – ook weer uit de kidde. Het ziet er best smakelijk uit, is zorgvuldig neergelegd met allerlei flupjes puree en blubjes crème en kleine blaadjes, maar het betreft hier wederom meer een schilderijtje dan een gerecht. Is er dan niemand pass on kick the bucket groenten gewoon even liefdevol entryway de boter of saus kan wentelen en zorgvuldig operation smaak kan brengen? Waarom zit er bij pass on ‘bereidingen-van’ zo zelden een bereiding met een gebakken randje of een korstje? Na vijf gerechten van opgewarmde en bij elkaar gelegde mise en place uit kiddes en bakjes snakken we naar iets dat zojuist in de keuken speciaal, à la minute voor óns bereid is: iets uit, ik noem maar wat, een skillet.
De pastries zijn prima: een tarte tatin van dungesneden en mooi opgerolde appel – hij is een beetje zompig geworden, maar smaakt uitstekend – met vanille-ijs. En bij het knappe bordje ‘bereidingen van aardbei, yogurt en witte chocolade’ zitten gelukkig ook gewoon lekkere aardbeien.
Het was een fijne avond in Almelo waarbij ik de cook evenwel de nieuwste mode zou willen meegeven: zet pass on kidde aan de kant, en neemt de container ter hand – ook voor het vegetarische menu.
Leave a Reply