Heerlijke mediterrane gerechtjes, wat voelt dit goed

Wat leuk, een restaurant dat naar de fantastische componist/songwriter Burt Bacharach is genoemd, jubelden we bij de komst van Bar Bachrach; de leesbril lag even niet binnen handbereik. Het viel al niet te rijmen dat hier de keuken van het Midden-Oosten samenkwam met de koning van het Amerikaanse liefdeslied. Bar Bachrach is genoemd naar een van de eigenaren van het naastgelegen Wilde Zwijnen Julia Bachrach. Sinds de herfst zwaait de Israëlische chef Yaniv Lenga hier met de pollepel, dat betekent dineren in kleine gerechtjes met een uitgesproken Tel Aviv-karakter, mediterraans zo u wilt.

Het is de eerste keer dat we weer uit eten gaan, het is nog wennen. Wennen aan met z’n allen in een restaurant zitten, de bediening die een praatje komt maken, de chef die vanuit zijn open keuken naar ons knikt. Maar wat is het fijn en in een sober, stijlvol interieur met warm licht, veel hout, kunst aan de muur en een prettige akoestiek.

We starten met het goede voornemen minstens voor de helft vegetarische gerechten te bestellen en ook het brood niet te negeren: Jerusalem bagels met dips (9,-). Deze bagels met sesamzaad zijn langwerpig, warm en lekker, ook met de tahini za’atar, labeneh harissa en hamutzim. Die tahini is goed gemaakt en dat betekent (mocht je het zelf doen): net als je denkt dat het genoeg is moet je nog even doordraaien om tot de goede consistentie te komen. De labeneh (labneh) is hangop van yoghurt gemengd met harissa en bestrooid met kruiden, en hamutzim zijn gepickelde groenten, waaronder bloemkoolroosjes en kool – een goed begin.

Dan komen de kibbeh nayyeh van vis (13,50), gerookte aubergine met tahini (11,-) en halloumi (12,-) op tafel. De kibbeh nayyeh kennen we als bulgurballetjes met rauw, gemalen vlees maar Bar Bacharach serveert ze met fijngesneden rauwe filet van zeebrasem. Ook dit gerecht is een uitbundig, kleurrijk bordje met ragfijne radijs en friszure rode ui met sumac. De aubergine is aubergine op haar best: geblakerd vel, sterke rooksmaak, verse koriander. Dit wordt afgewisseld met blokjes gefrituurde aubergine, zeer verleidelijk, een zachtgekookt ei en ontvelde tomaat; deze chef is van de precisie. De krokante halloumi met geroosterde biet en koolrabi (12,-) is een mooi bordje met een lichtgroene yoghurtsaus met schug, de Jemenitische versie van salsa verde, waarop hartigheid en zuren elkaar prettig in balans houden.

Inmiddels zitten we aan ons tweede glas wijn, het is per slot van rekening onze eerste feestelijke avond uit. We begonnen met een vrolijke bubbel uit de Loire (Tète au bois Dormant Brut Nature, Grosbois 2017, 8,50) en een stevige Grillo uit Italië (Agricola Valdibella 2020, 6,50), nu stappen we over naar rood: Bardolino le Fontane (Corte Gardoni 2020, 5,50) en Valencia Tino ‘Naturel’ (Casa Los Frailes 2020, 7,-). De Bardolino is licht en fruitig, de Valencia – een biodynamische – is vol en krachtig, houtgelagerd en toch subtiel en goed met de lamsnek. De wijnkaart – duidelijk met expertise samengesteld – laveert steeds tussen natuur-, biologische en biodynamische wijnen en alle wijnen gaan per glas.

Nog twee gerechten, de desserts slaan we over: calamari masabacha met creamy hummus, tuinbonen en amba (15,-) en lamsnek met Jerusalem artisjok, oftewel aardpeer (19,-). De fijne stukjes inktvis komen met een hummus van hele kikkererwten (masabacha), ze hebben bite, net als de tuinbonen en pittige mangosalsa, het heeft iets weg van gele sambal. De lamsnek is umami to the max, het bindweefsel is mooi weg gekookt maar zorgt voor malsheid, de hummus geeft nog een extra optater en de emulsie tussen jus en saus in is peperig en een tikkie zoet.

Ons bezoek aan Bar Bachrach geeft om zoveel redenen een goed gevoel: mensen, warmte, umami, aandacht, troost. Wat is het fijn om weer uit te zijn!

Recensent en journalist Petra Possel test wekelijks een restaurant in en om Amsterdam.