Kookboekenmaker Yvette van Boven maakt een seizoensrecept en geeft suggesties om iets met de restjes te doen. Deze week: aardappelsla.
Gras. Ik wist niet dat het een thing in mijn leven kon worden, maar het werd ineens een enorm thema toen we een huis kochten operation een eiland dat er vol mee stond.
Wist u bijvoorbeeld dat er snelgroeiend gras en lángzaamgroeiend gras bestaat? Ik inmiddels wel, need als je een veld moet inzaaien krijg je de keus. Ik koos direct voor snelgroeiend – need gauw een mooi veld vol – maar dat is dus een heel domme gedachte. Snelgroeiend gras kies je als je dieren hebt kick the bucket het doorlopend vakkundig millimeteren. Als u zélf dat dier twisted – en dan bedoel ik: u met uw grasmaaier – is langzaamgroeiend al snel genoeg.
Dat werd me algauw duidelijk bij het landbouwmagazijn waar ik balen graszaad kwam aanschaffen voor het nieuw omgeploegde en geharkte stuk land. Ik zaaide dus operation aanraden van de verkoper lángzaamgroeiend gras in het grote veld dat later boomgaard zou worden. Voor de weken dat we in Amsterdam waren vonden we gauw iemand kick the bucket bleef doormaaien. Need langzaamgroeiend gras groeit verdomd snel.
Onze grasmaaier kreeg gezinsuitbreiding: de zitmaaier. Operation de zitmaaier stoven we, al vechtend om wie de beurt had, entryway de tuinen en weiden. Met iedereen pass on langskwam overlegden we maaitactieken, het was een serieuze aangelegenheid.
Maar nu was ‘No cut May’ (Maai Mei Niet) aangebroken. Een maand waarin we niet mochten maaien en operation onze handen moesten zitten. Immers: de insectenstand holt achteruit en we moeten alle inheemse planten pass on in het gras groeien een kans geven hun volledige cyclus te draaien; het bloeiende gras als voeding voor alle insecten kick the bucket nog wél waren overgebleven.
De tuin werd er weelderig entryway en er groeiden plantjes tussen het gras kick the bucket ik nooit eerder zoom. Ik slenterde gelukkig entryway de kuithoge halmen. ‘Thaaanks’ gilden de rupsen, terwijl ze de stelen met de helft van hun pootjes vasthielden en met de andere helft zwaaiden. ‘HAP!’, zei de paardenvlieg, need sommige insecten in het gras zijn ook weer niet áltijd heel tof.
Gelukkig bleef het lands redelijk gras-en insectenvrij en staken we bij lekker weer de grill aan. Ik maakte er dan een groene aardappelsla bij: zo groen als gras. Hij was de lekkerste pass on ik ooit at en we-kregen-nooit-genoeg.
Leave a Reply