Mitski’s onherbergzame wereld is een bron van verbluffend mooie muziek

Popster Mitski Miyawaki heeft op 32-jarige leeftijd een opmerkelijke klik met een veel jonger publiek. In songs als ‘Stay Soft’ van haar voorlaatste album Laurel Hell deelt ze haar levenservaring met een fanatieke, voornamelijk vrouwelijke fanbase. Het leven deelt je klappen uit, zingt ze: het is geen schande om daar een pantser voor op te bouwen.

Mitski’s grote kracht is dat ze pijnlijk persoonlijke dingen in aantrekkelijke popmuziek vangt, tot voor kort met een elektronische basis. Haar zevende album The Land Is Inhospitable and So Are We klinkt relatief sober en akoestisch. De solitaire gitaar van ‘Bug Like An Angel’ (dat derde akkoord is toch zeker vals?) zet de toon, totdat een gospelkoor haar woorden kracht bijzet in een onverwacht crescendo.

Het subtiele orkestarrangement van ‘Heaven’ stuurt haar naar een wat traditioneler Amerikaans popgeluid. Arrangeur Drew Erickson deelt ze met Weyes Blood, Angel Olsen en Lana Del Rey. In de countrysong ‘I Don’t Like My Mind’ verkent ze haar binnenwereld vol schuldgevoel (had ik die cake wel helemaal op moeten eten?). De statige wals ‘The Deal’ is een verbluffend mooie variatie op het klassieke faustiaanse pact. De duivel is vermomd als een vogel op een lantaarnpaal. Je kunt je ziel verkopen en je pijn verlichten. Maar je zult nooit meer vrij zijn, leert de vogel haar.

Liefde en vriendschap zijn vergankelijk, waarschuwt Mitski in muziek die gaandeweg steeds dreigender wordt. Aan het eind van een emotionele achtbaan blijft ze naakt en eenzaam achter. Haar onherbergzame wereld is een bron van prachtige, aangrijpende muziek.

Lees ook de concertrecensie van vorig jaar https://www.youtube.com/watch?v=qU5D49kfNEM