‘Decision to Leave’: sensuele dans van politieagent en femme fatale

De stijlvolle pakken van politie-inspecteur Hae-jun worden speciaal voor hem vervaardigd, met zes zakken in zijn broek en twaalf in zijn jas. Alles wat daar in zit, van oogdruppels tot handcrème, heeft zo zijn vaste plek. Het tekent zijn karakter: de rustige Hae-jun is georganiseerd, op alles voorbereid en rationeel. Toch raakt Hae-jun ontregeld als hij voor het eerst Seo-rae ziet, een Chinese vrouw die verdacht wordt van de moord op haar man. Die ontregeling komt niet doordat zij onaangedaan lijkt door zijn dood, maar eerder doordat hij in een oogwenk een zielsverwant herkent.

De scènes waarin hij Seo-rae ondervraagt, leveren memorabele momenten op, zoals de luxe lunch met sushi waarop hij haar trakteert. Als beiden daarna opruimen, zien we de automatismen die bij een al jaren getrouwd stel horen: ze stapelen de doosjes keurig op elkaar, zij neemt het papieren zakdoekje van hem over, maakt haar helft van de tafel schoon en gooit vervolgens het propje feilloos in de tas die hij openhoudt.

Decision to Leave is een film van Park Chan-wook, wiens doorbraak Oldboy (2003) afgelopen week opnieuw werd uitgebracht. Was Oldboy een woeste film, Decision to Leave is een ingehouden drama dat een melancholiek liefdesverhaal in de vorm van een detective giet. De sensuele film heeft een ingenieuze plot en twee helften die elkaar min of meer spiegelen – spiegels vormen ook een visueel motief.

Maar meer nog dan een misdaadfilm is het een verhaal van twee intelligente, ongelukkige mensen die à la de privédetective en de femme fatale in de klassieke film noir als een blok voor elkaar vallen. Met het verschil dat hun passie geen vlam vat maar intens smeult. Dat levert prachtige scènes op waarin inspecteur en verdachte elkaar heimelijk observeren, stiekem begluren en af en toe terloops aanraken. De meest erotische scène is die waarin de aan slapeloosheid lijdende Hae-jun door Seo-rae in slaap wordt gefluisterd middels een intieme ademhalingstechniek.

De thematiek van kijken en bekeken worden geeft Park nader vorm door ogen door zijn onvoorspelbare film te strooien. Rondkruipende mieren in het oog van Seo-rae’s vermoorde man, een prachtig point of view-shot vanuit het oog van een dode vis op een marktkraam. Het is een film die vooral opvalt door zijn precieze mise-en-scène, met fraaie beeldcomposities en vernuftige stilistische invallen. Het romantische Decision to Leave, dat steeds weemoediger van toon wordt, gaat over de prijs die je moet betalen voor obsessie in liefde én werk, maar kraakt ook wat noten over de positie van Chinese immigranten in Zuid-Korea.

Lees ook een interview met regisseur Park Chan-wook over ‘Decision to Leave’: ‘Ik had geen seks en geweld nodig’



Lees ook een achtergrondartikel over de doorbraak van Koreaanse cinema in het Westen dankzij Park Chan-wook