Liefde als iets om je uit te bevrijden

In de idyllische openingsscène van Avec amour et acharnement zien we een stel elkaar meerdere malen omhelzen in een meer. Hij ondersteunt haar liefdevol zodat ze op het water kan drijven. Eenmaal terug van vakantie neemt de dagelijkse sleur het snel over, ook al tonen ze nog steeds veel genegenheid voor elkaar. Als radiopresentatrice Sara (Juliette Binoche) haar vroegere minnaar François spot, begint alles te schuiven. De vertrouwdheid met de wat gesloten Jean (Vincent Lindon), met wie zij al negen jaar samenwoont, begint langzaam te eroderen. Zeker als blijkt dat vroegere vrienden Jean en François weer met elkaar gaan samenwerken.

Voor Avec amour et acharnement werkt Claire Denis’ opnieuw samen met romancier Christine Angot, die eerder het scenario schreef voor Un beau soleil intérieur (2017), waarin Binoche ook de hoofdrol vertolkt. In Avec amour et acharnement wordt veel over de liefde gepraat, met intrigerende intermezzi met personen die Sara interviewt over racisme en de situatie in Beiroet: de harde werkelijkheid. Zonder moreel oordeel toont Denis een complexe driehoeksverhouding die gepaard gaat met leugens en zelfbedrog. Denis filmt daarbij haar uitstekende acteurs van heel dichtbij, wat vooral een claustrofobisch effect oplevert. Een claustrofobie die goed past bij het kleine Parijse appartement van Sara en Jean, waarbij een balkon dat met glazen deuren kan worden afgesloten een grote rol speelt. Want met wie belt Jean (of Sara) op het balkon? En waar gaat het gesprek over? De afgesloten ruimte voedt de achterdocht die toch al langzaam hun relatie vergiftigt.

In haar ogenschijnlijk ‘typisch Franse’ maar prikkelende film viert Denis de liefde niet, integendeel. Liefde is hier benauwend, zelfs verstikkend, iets om je uit te bevrijden. Daarbij laat Denis veel weg, zo komt François (Grégoire Colin, eerder memorabel in Denis’ Beau travail) bijvoorbeeld nauwelijks uit de verf. Hij is dan ook slechts de katalysator.