Het Rotterdamse Lewsberg dynamisch en brutaal op nieuw album

De Rotterdamse groep Lewsberg bestaat, zo lijkt het, uit professionele buitenstaanders. Zowel in klank als podiumpresentatie schuilt distantie. De nummers worden onderkoeld uitgevoerd, de zang van Arie van Vliet en die van bassist Shalita Dietrich klinkt beschouwelijk. Hun gezichtsuitdrukkingen zijn, live, ondoorgrondelijk.

Zo zeilen de vier muzikanten al enige jaren door de Nederlandse muziekscene: albums brengen ze zelf uit, ze organiseren zelf concerten, zoals nu op een uitgebreide tour door Amerika, en ze houden het ‘klein’. Want hun muzikale concept is niet afstandelijkheid, ze zijn vooral kernachtig. Alles wordt heroverwogen: waarom zou een zanger middenvoor op het podium staan (bij Lewsberg niet), of waarom zou je een nummer uitvoerig decoreren? Zo ontstaan hun rudimentaire rockliedjes – waarin naar ‘rock’ slechts wordt gehint.

De nummers van Lewsberg bieden gelijke delen monotonie en melodie. De monotonie wordt goed gedoseerd, zodat de melodieuze elementen er blinkend bij afsteken, of het nu de licht opgewonden gitaarakkoorden zijn in ‘Out For Milk’ of de zangstem van Van Vliet die zijn verwondering in gevoelige spreekzang vat.

Misschien hangt het samen met de komst van nieuwe drummer Marrit Meinema, maar het nieuwe Out And About klinkt dynamischer en brutaler. De klanken zelf springen naar voren, zonder dat het minimalisme werd vergeten. Er is een eenzaam orgel in ‘Angle Of Reflection’ en ‘Canines’ kreeg een mooi schrijnende intermezzo op viool en afgemeten zang van Shalita Dietrich. Emotie en gevoel lijken te kostbaar om kwistig mee te zijn. Uiteindelijk kruipen deze buitenstaanders toch onder de huid.

https://www.youtube.com/watch?v=h1sJudRj7ek