Geen geld voor een trouwjurk? In Middelburg hebben ze een trouwbieb

Trouwen in een zeemeerminnenjurk. Dat was wat Kirsten van Leeuwe (19) het liefste wilde. Een jurk waarin ze zich mooi en vrouwelijk zou voelen. Ze zat vroeger „niet zo lekker in haar lichaam”. En dat heeft met haar verleden te maken. „Ik ben elf jaar gepest geweest.” Op haar trouwdag wilde ze die onzekerheid van zich afschudden en de meest sexy trouwjurk dragen die ze kon bedenken. Het probleem was alleen: ze had er geen geld voor. Het bedrijfje van haar vriend ging door corona over de kop, en met haar ouders heeft ze geen contact meer.

Ze vertelt de geschiedenis aan tafel in Kledingbibliotheek Zeeland, eigenaar Michèle Piet (62) knikt haar bemoedigend toe. Een week voor haar trouwdag kwam Van Leeuwe wanhopig bij haar binnenlopen. Zij had zich gek gezocht naar goedkope trouwjurken, maar niks geschikts gevonden. Bij webshop Shine had ze weliswaar een jurk besteld, maar die durfde ze eigenlijk niet aan te doen. De mooie paarse jurk op het plaatje bleek een lelijk roze geval te zijn.

Michèle Piet hoort dit soort verhalen wel vaker. Zij leent de trouwjurken uit haar bieb uit aan minima, „mensen die eigenlijk niet rond kunnen komen”. Ze komen vaak via de gemeente bij haar terecht, of via bewindvoerders die haar kennen. Piet is kleermaker en kwam op het idee een trouwbibliotheek te beginnen nadat kledingbank Middelburg haar had gevraagd of ze iets kon met de gedoneerde trouwjurken die bij hen lagen te verstoffen. De muren van de opslag van haar man hadden al een likje verf gekregen. Gaten in het systeemplafond bedekte ze met kant. En inmiddels hangt het er vol met onder meer gedoneerde trouwjurken, trouwpakken, galakleding en formele kleding voor sollicitaties.

Piet verdient alleen aan de verstelwerkzaamheden, maar ze krijgt veel dankbaarheid voor haar vrijwilligerswerk terug, zegt ze. Inmiddels is ze al op vijf bruiloften van haar biebklanten geweest. En ze vindt het ook prettig dat ze met haar bibliotheekverspilling tegengaat. „Ik las lang geleden in een artikel dat maar 30 procent van de geproduceerde kleding bij de consument terechtkomt. De rest verdwijnt naar de vuilnisbelt.” Vroeger werden trouwjurken nog weleens hergebruikt, voor doopkleding en de bekleding van wiegjes, zegt ze, maar dat gebeurt niet meer. „Zonde van het materiaal en het werk dat er in zit.” Haar eigen trouwjurk, „een supermooie jurk”, heeft ze dan ook geverfd en helemaal op gedragen.

Kirsten van Leeuwe vond uiteindelijk haar droomjurk in de trouwbieb. Een zeemeerminnenjurk met luxe borduurwerk en een sleep. Waarschijnlijk heeft-ie tussen de 3.000 en 4.000 euro gekost, zegt Piet. Trots laat Van Leeuwe een trouwfoto op haar telefoon zien. „Mijn man heeft hier uiteindelijk ook een pak geleend. Hij kwam hélemaal vrolijk thuis.”