Een vader die zijn huis op Airbnb wil zetten

Moeder: „Mijn ex en ik delen de zorg voor onze twee zoons (15 en 12 jaar), de ene week zijn ze bij mij, de week erop bij hem. We wonen dicht bij elkaar en ook tussendoor fietsen de jongens nog weleens heen en weer, bijvoorbeeld om iets op te halen. In de week dat de kinderen bij mij zijn, is mijn ex voor zijn werk elders en staat zijn huis dus leeg. Nu is hij van plan het dan te verhuren via Airbnb. Hij heeft dat ook al aan de jongens verteld en hun gezegd dat ze dan iets kunnen bijverdienen door te helpen met opruimen. De jongste vindt het eigenlijk vervelend dat er iemand in zijn bed gaat slapen en aan zijn speelgoed gaat zitten, maar daar zet hij zich overheen omdat hij er iets mee kan verdienen. Ik vraag me af of het verstandig is om in de toch al precaire situatie met gescheiden ouders (we staan wel op goede voet met elkaar) één huis een deel van de tijd ontoegankelijk te maken. Voelt dat niet onveilig?”

Continuïteit garanderen

Liesbeth Groenhuijsen: „Deze vader laat indirect weten dat hij geld voor laat gaan. Ik zou beginnen met de kinderen te vragen of ze dit een goed idee vinden en goed naar ze te luisteren. Ieder kind is anders, wat past en wat niet moet per kind gewogen worden. Maar alle kinderen hebben emotionele veiligheid nodig. Een plek die voelt, ruikt en klinkt als thuis speelt daar een belangrijke rol in.

„Iedereen roept dat we van kinderen makkelijk kunnen vragen om in twee huizen te leven, maar we vragen het ze nooit. Een scheiding vraagt al het nodige, heen en weer pendelen ook, daarom moeten we met dat ‘thuis’ extra voorzichtig omspringen. Als de kamers de helft van de tijd niet meer toegankelijk zijn, het kind weet dat een vreemde in zijn bed slaapt en aan zijn spullen komt, kan de continuïteit van dat thuisgevoel in het geding komen. De kans wordt groter dat ze het huis niet meer als thuis ervaren en ze het thuis van moeder gaan verkiezen boven dat bij vader. De relatie, zo zorgvuldig heelgehouden in de jaren daarvoor, kan daardoor alsnog averij oplopen.”

Zoë Rejaän is orthopedagoog en onderzoeker aan de Universiteit Utrecht en promoveert op het thuisgevoel van jongeren na een scheiding.

Inspraak geven

Zoë Rejaän: „De materiële setting kan belangrijk zijn om je als kind ergens gevoelsmatig thuis te voelen. Daarom zou de vader zijn kinderen er idealiter bij moeten betrekken: gaan zij akkoord, en zo ja, onder welke voorwaarden? Mag het huis altijd worden verhuurd, of ook eens niet? Maakt het uit aan wie? Waar kunnen ze hun persoonlijke spullen veilig opbergen? En hoe moeten de kamers worden achtergelaten? Het is goed om na afloop steeds te evalueren wat ze ervan vonden.

„Misschien speelt hier financiële noodzaak. Veel huishoudens staat het water nu aan de lippen, zeker bij mensen die alle kosten alleen moeten betalen. Misschien is dit de enige manier om het huis aan te houden, dicht bij hun moeder? In dat geval kan vader best iets delen over de werkelijke reden. Je hoeft kinderen niet met volwassen problemen op te zadelen, maar het bepaalt wel de kaders waarbinnen de kinderen inspraak hebben. Moedig ze wel aan steeds hun mening te uiten, zo voorkom je dat ze uit loyaliteit hun mond houden. Moeder kan zowel de kinderen als vader daarin ondersteunen.”

Liesbeth Groenhuijsen is als klinisch pedagoog gespecialiseerd in scheiding. Ze publiceerde onlangs Rechtspraak – Kromspraak. Beslissen over kinderen na scheiding.