‘In Zweden voelen we een intense klik met de natuur’

‘Onze toekomst ligt in het midden van Zweden, ergens tussen Oslo en Stockholm. In een houten huis, op ons eigen perceel, van bijna acht hectare groot. De helft is weiland, de helft bos.

„Sinds afgelopen juli wonen we hier. We zijn onze droom achterna gereisd. Deze droom, dat is een plek midden in de natuur. Ons eigen voedsel kan hier groeien. Er scharrelen straks een paar schapen, en kippen, voor de mest, om te wroeten en te krabben, voor een vruchtbare bodem.

„We hebben in Nederland naar zo’n plek gezocht. Die was niet te vinden. Wat in de buurt kwam van ons droombeeld was onbetaalbaar. We hebben rondgekeken in België, in Duitsland, in Frankrijk. Totdat we vorig jaar in Zweden kwamen. Hier voelden we meteen een intense klik met de natuur. Wat we zochten, bleek bovendien te passen binnen ons budget.

„Ons werk zal voortaan tastbaar en zichtbaar zijn: ‘Slow Life Sweden.’ Minder praatwerk, veel handwerk. Vandaag ben ik bezig geweest met de bosmaaier. Het gras staat hier nu ruim een meter hoog. Opeens kwam ik een mierenhoop tegen. Fascinerend. Dat is een moment van verrassing en bezinning. Weg met die berg? Nee, er omheen maaien. Dit zijn onze buren.

„De beginselen van de permacultuur zijn voor ons een bron van inspiratie. Die leren ons in harmonie met de natuurlijke omgeving te leven. Niet: de aarde leegtrekken. Nee, omgekeerd: weiland, akkerland, struiken, bossen zó bewerken dat je het leven van planten en dieren versterkt, in plaats van verschraalt. Zo kun je de grond verbeteren en de overvloed delen binnen de gemeenschap waarin je leeft.

„Wij zijn autodidact op dit gebied. We gaan het zelf allemaal uitvinden en ervaren. De theorie staat op internet, in talloze teksten en video’s. De praktijk wordt onze leerschool.

„Permacultuur gaat ook over samenleven met je medemens. Weliswaar wonen we nu aan het einde van een lange grindweg, waarlangs maar een stuk of zes huizen staan. Het dorpje, vijf kilometer hier vandaan, heeft een schooltje, een winkeltje, een pizzeria – meer niet.

„Dit klinkt misschien geïsoleerd, maar zo voelt het niet. Mensen met wie we kennismaken, geven ons meteen het gevoel dat we welkom zijn. Leven dicht bij de natuur, elkaar helpen – dat is hier de norm.

„Die gemeenschapszin willen we ook met gasten delen. Op ons terrein komen een paar ingerichte tenten met houtkachels te staan. We krijgen veel reacties van mensen die met de gedachte spelen om de hectiek van de stad achter zich te laten. Bij ons kunnen ze straks ervaren hoe wij hier leven.

„Mijn werk in Nederland kan intussen doorgaan, vooral in de donkere maanden. Ik geef groepstrainingen, in samenwerken en onderling communiceren. Toen de pandemie uitbrak, verhuisde mijn werk naar internet. Dat bleek prima te gaan. Die ervaring helpt me dit werk voortaan vanuit Zweden te doen.

„Jarenlang hebben we toegeleefd naar de stap die we deze zomer hebben gezet. Familie en vrienden in Nederland achterlaten is het moeilijkst. Het opbouwen van ons nieuwe leven hier verloopt tot dusver verrassend soepel.

„Sinds januari besteden we elke dag de nodige tijd aan Zweeds leren, met een app. Onze kinderen zijn op een leeftijd dat ze dit makkelijk oppikken. Ons oudste zoontje spreekt en begrijpt het soms al beter dan wij. Hij speelt met de taal, hij zingt ‘Één, twee, drie, vier, hoedje van papier’ in het Zweeds.

„We denken wel eens dat onze kinderen in Zweden een betere toekomst tegemoet gaan dan in Nederland. Ze groeien op in de natuur. Het schoolsysteem is hier minder gericht op presteren en meer op algemeen welzijn. Ook dat maakt deel uit van permacultuur – zou je kunnen zeggen.”