‘Mijn ouders hadden vóór hun huwelijk beiden een affaire die was geworteld in de Tweede Wereldoorlog. Mijn vader was in het kader van de Arbeitseinsatz te werk gesteld in Stuttgart. Zijn overbezorgde moeder, hij was de benjamin, deed haar beklag tot bij de hoogste Duitse autoriteit in Nederland, rijkscommissaris Seyss-Inquart. Met succes, haar jongste zoon mocht na vier maanden terugkeren.
Niet lang daarna kwam het bericht dat aan de Duitse grens, waar ze vlakbij woonden, een jongedame uit Stuttgart op hem stond te wachten. Mijn vader had in Duitsland kennis gekregen aan een vrouw met de naam Regina. Hij durfde het niet aan haar te ontvangen en liet haar onverrichterzake terugreizen.
Mijn moeder had een soortgelijke affaire. Zij had als zuster bij het Rode Kruis contact met de Amerikaanse soldaten die eind 1944 tekenden voor de bevrijding van Zuid-Limburg. Met private soldier Henry (‘Hank’) was het contact zo innig dat hij haar een ring schonk, die hij sedert de bevrijding van Parijs bij zich droeg. Ik weet niet of de ring officieus een verloving bezegelde, maar mijn moeder verbrak de relatie bij het vertrek van de Amerikaanse troepen uit Kerkrade. Later kreeg ze een brief waarin hij zijn verdriet kenbaar maakte, maar ze las het epistel met droge ogen.
Deze foto is in 1963 gemaakt in kasteel Mheer, waar mijn vier jaar oudere zus Christa verbleef tijdens een vakantiekamp. Mijn vader staat centraal, mijn moeder rechts voor de kijker naast hem. Er is geen foto van hen waarop ze meer plezier uitstralen. Mijn zus zou in 2006 om het leven komen door een val in een waterval in Noord-Griekenland. Het was geen ongeluk. Mijn ouders stierven afgebrand respectievelijk twee en zes jaar later.”
