‘Emotie toevoegen aan tonnen bewegend staal. Het klinkt vreemd, maar die spanning zoek ik op.’

Mijn toekomst

Plannen, kansen, keuzes, ambities. In deze serie vertellen mensen hoe zij hun komende jaren voor zich zien. Deze week: een ex-gevangene die zijn leven weer wil oppakken.


‘Technologie is een draak. Het is een veelkoppig monster, zoals de Hydra van Lerna uit de Griekse mythologie. Hercules moest die draak verslaan. Voor elke kop die hij eraf hakte, groeiden er twee terug.

„Dat is technologie. Iedere zogenaamde oplossing creëert problemen die er eerder niet waren. Wat hebben die zogenaamde technologische innovaties nu per saldo opgeleverd? Gemak en comfort. Meer niet. En wat heeft technologie ontketend? Een verziekte atmosfeer, ontbossing, vervuild water.

„Tien jaar heb ik in de internet-business gewerkt. Ik had succes, in die wereld. Ik was COO, Chief Operating Officer, tjonge … Het betekent: stress, omdat je 4,5 miljoen euro winst belooft, terwijl je het jaar met 3,6 miljoen dreigt af te sluiten.

„Big tech is een megalomane industrie. Mark Zuckerberg heeft vierduizend van de allerslimste meisjes en jongens ingehuurd om zijn metaverse te bouwen. Die overbetaalde talenten zijn dus niet meer beschikbaar om problemen op te lossen waar de wereld iets aan heeft. Die sector zit vol zogenaamd grenzeloze maar vooral nutteloze innovaties.

„Zeven jaar geleden zei ik tegen m’n baas: ik neem ontslag, ik wil beeldend kunstenaar worden. Ik verwachtte een moeilijk gesprek. Dat werd het niet, integendeel. Hij vroeg: ‘Wat heb je nodig om die switch te maken?’ Ik kreeg voor twee jaar een soort basisinkomen mee.

„Ik was als kind al analytisch ingesteld en creatief. Een studie kiezen was lastig: saxofoon aan het conservatorium, of naar de TU in Delft? Ik kom uit een hechte Brabantse hockeyfamilie van ondernemers en huisartsen. Dan leer je dat je moet werken voor je geld; kunst is leuk in je vrije tijd. Ik werd dus ingenieur.

„Als kunstenaar blijf ik volop met technologie bezig. Tech is mijn taal. Wonderen wil ik ermee maken. Ik ontwikkel robots, waarmee ik schoonheid zichtbaar en tastbaar wil maken. Over een jaar of drie staat er van mij een toneelstuk op de planken dat geheel door robots gespeeld wordt. Dat is op dit moment mijn droom.

„Emotie toevoegen aan tonnen bewegend staal. Het klinkt vreemd, maar die spanning zoek ik op. Ik wil tegenstellingen door laten leven, zodat er iets nieuws, iets moois ontstaat.

„Met mijn werk wil ik zeggen: ‘We hebben een keuze!’ We hóéven niet binnen een paar minuten onze boodschappen thuis bezorgd te krijgen. Hou daarmee op! We kunnen naar Mars, maar waarom zouden we dat willen? We hóéven niet altijd alles direct van iedereen te weten, die telefoon kan gewoon uit!

„Ik geef het toe: ik ben zelf ook niet vrij van techverslaving. Laatst ging ik een wandeling maken van Amsterdam-Oost naar West. Ik was m’n telefoon vergeten. Ik raakte verdwaald. Toen dacht ik: de zon staat nu in het zuidwesten, dus die kant moet ik op. Het voelde als een overwinning toen ik uitkwam waar ik zijn wilde. Super-kinderachtig, eigenlijk.

„Bij ons thuis staat een bakje bij de voordeur. Voor de smartphones, als we binnenkomen. Onze kinderen zijn nu acht en tien. Ik weet niet hoelang we het volhouden om die dingen buiten ons gezinsleven te houden.

„Ik ben geen drammer. Wel heb ik een beeld van hoe ik wil leven en samenleven. Thuis streven we ernaar een gezin te vormen dat in staat is te genieten, zonder problemen uit de weg te gaan. Gewoon, bij elkaar zitten, praten met elkaar, een appeltje schillen.

„Of ik nu gelukkig ben, dat weet ik niet zeker. Dat komt doordat ik tomeloos nieuwsgierig ben. Er zitten nog zoveel plannen in mijn hoofd die eruit moeten. Wel weet ik dat ik nu vrij ben om mijn eigen keuzes te maken. Dat alleen al voelt zó veel beter dan aandeelhouders rijk maken.”

Nieuw werk van Bram Ellens is te zien in Museum De Lakenhal in Leiden, in de expositie Imagine intuition (tot 16 januari).

Lees verder…….