Vraagje: wat zijn de beste cadeaus? Als u nu zelfgemaakte cadeaus zegt, reken ik dat goed. Als u roept: cadeaus die je kunt opeten, zitten we ook helemaal op één lijn. Maar weet u wat de allerbeste cadeaus zijn? Zelfgemaakte cadeaus die je kunt opeten (of drinken).
Toen ik onlangs een boekfeestje gaf, brachten verschillende vrienden en collega’s zulke cadeaus mee. Van banketbakker Cees Holtkamp kreeg ik een fles advocaat. „Ik doe er tegenwoordig Amsterdamse jenever in”, fluisterde hij me in het oor. De advocaat was zo lekker dat de fles binnen een week leeg was; elke avond na het diner kwamen mijn schattigste glaasjes en mijn speciaal voor zachtgekookte eieren én dit soort delicatessen gereserveerde benen lepeltjes op tafel. Het voelde als een heimelijk genoegen.
Van televisiekok, podcastmaker en kookboekauteur Jigal Krant kreeg ik een potje met za’atar die hij eigenhandig geplukt had in de buurt van Nazareth.
Van foodstyliste Ingmar Niezen kreeg ik twee chocoladerepen en een zakje cacaobonen in een coating van gekarameliseerde, lichtjes gezouten suiker. Zij runt samen met haar man Kinito een allercharmantst chocoladewinkeltje annex -fabriekje in Zaandijk.
Ik word daar dus heel blij van. Zelfgemaakte eetcadeautjes zeggen: ik waardeer je genoeg om mijn mouwen voor je op te stropen, in de keuken aan de slag te gaan met pannen en messen en raspen en daarna ook nog de afwas te doen, alleen maar om jou te laten genieten van het resultaat. Ze zeggen ook: dit is mijn smaak, en ik vind je zo leuk dat ik hoop dat jij die smaak met mij deelt, dus hier, proef, en laat me weten of ik terecht voel dat we een connectie hebben. Iemand een zelfgemaakt eetcadeautje geven is dus eigenlijk een soort liefdesverklaring. Of nu ja, laat ik niet te lyrisch worden, in elk geval is het een overduidelijke blijk van waardering.
In mijn keuken, ergens onder in een kast, staat een krat met allerlei inmaaksels die ik gretig uitdeel onder mensen van wie ik houd, maar die ik ook weleens meeneem naar afspraken met mensen die ik nog niet ken. Zelfgemaakte eetcadeaus kunnen namelijk ook een goede ijsbreker vormen. Uitgewisseld tussen vreemden zeggen ze: we kennen elkaar weliswaar nog niet, maar ik heb voldoende vertrouwen in het welslagen van deze ontmoeting dat ik alvast je smaak heb geprobeerd in te schatten en je graag een plezier wil doen met deze pot homemade piccalilly/groentepickles/barbecuesaus/bessenjam/pruimenchutney/kimchi, deze handgefröbelde bonbons of versgebakken gevulde speculaas.
Nu we het toch over zelfgemaakte eetcadeaus hebben én de hele maand koken uit kookboeken, komt het perfect uit dat onlangs een heerlijk inmaakboek is verschenen van Simone van Thull: de Inmaak- en fermenteerbijbel. Het is een boek waaruit ik, in alle ernst, elk van de pakweg tweehonderd recepten wel zou willen uitproberen. Maar ik begon met Thulls rozenharissa, een verrukkelijk geurig en pittig goedje en een perfect decembercadeautje voor, nu ja, wie u ook maar wilt laten merken dat u diegene op prijs stelt.
