Een verslavende voedseloorlog

Ja, hij houdt van fastfood. Van burgers en bacon en worst. Groenten op een hamburger: hoe minder, hoe beter. Dus?

Video-producent en presentator Joe Avella (42) van mediaplatform Insider heeft geen zin om zich in een hoek te laten drukken als het op zijn eetgewoonten aankomt. In zijn privéleven in Los Angeles gedraagt hij zich de ene dag voorbeeldig en koopt hij zijn groenten bij de lokale boerenmarkt, vertelt hij in een Zoom-gesprek, om dan de volgende dag uit zijn plaat te gaan met een zak Cheetos en een fles frisdrank. Hij weet heus wel welke van die twee de meest gezonde keuze is, maar hij gelooft niet in strenge regels. En hij weet dat hij niet de enige is.

Lyische reportages

Toen Avella een paar jaar geleden begon met het posten van fastfood-proefsessies op Food Insider, het YouTube-kanaal waar hij voor werkt, vielen al snel de hoge kijkcijfers op, vergeleken bij de andere, vaak lyrische reportages vanuit de meest exclusieve of geliefde restaurants en food trucks in de VS en daarbuiten. Wie heeft daar geld of gelegenheid voor?

Naar fastfood-restaurants gaan we allemaal. Of althans, een heleboel mensen. Vaak, of af en toe. Omdat het goedkoop is, omdat we iets vertrouwds willen proeven of omdat er niks anders in de buurt is. McDonald’s, Burger King, Kentucky Fried Chicken, Subway, Domino’s Pizza, Dunkin’ Donuts en Starbucks zijn miljardenbedrijven met vestigingen over de hele wereld. Maar wat schotelen ze ons nou precies voor?

Joe Avella is de Amerikaanse host: een kritisch, geestig spervuur met de papillen van een jochie van tien

Zo ontstonden de Food Wars, de grootste hit op Food Insider, waarin ingrediënten, portiegrootte en speciale items van de grootste fastfood-ketens in verschillende landen worden vergeleken. Joe Avella is de Amerikaanse host: een kritisch, geestig spervuur met de papillen van een jochie van tien. Voor het Verenigd Koninkrijk is Harry Kersh de proever van dienst, een teddybeer met een zachte stem en enorme eetlust. De verfijnde ‘George Japan’ doet Japan, comedian Nikhil Kini vertegenwoordigt India.

De filmpjes duren zo’n 15 tot 30 minuten, en ze zijn ondanks het gortdroge gegeven verslavend leuk. Het onderzoek erachter is grondig, elk ingrediënt wordt genoemd – waarbij de VS eruit steekt als het land dat „het hele scheikunde-lab” in z’n eten stopt, in de woorden van een kijker.

Sterren zien

De Amerikaanse porties zijn ook veruit de grootste – een ‘large’ beker frisdrank is er 946 milliliter, de McNuggets gaan tot veertig stuks per portie – en bevatten meer zout en suiker. Maar allevier de hosts overeten zich regelmatig. Drankjes zijn soms zo zoet dat ze letterlijk sterren zien, broodjes kunnen zo groot uitvallen als hun eigen hoofd. Alles opeten kan niet – er ligt zowat een hele menukaart voor ze op tafel – maar zoveel mogelijk proeven is wel de bedoeling.

De draaidagen zijn dus zwaar, bevestigt Avella, inmiddels met Harry verwikkeld in een snoep- en frisdrank-‘oorlog’. Hij traint alles er weer af op de crosstrainer. En hoewel hij in de filmpjes zijn afkeer zonodig breed uitmeet („Dit smaakt naar luier.”) wil hij niet de indruk wekken dat hij anti-fastfood-bedrijven is. Hij komt er nog altijd graag. Ondanks alles.