Vader groeide op in Katwijk aan Zee, als bouwkundige vond hij werk op een kantoor van de NAM in Oldenzaal. Daar ontmoette hij in het zwembad mijn moeder, Leny Endeman. Ze trouwden er in 1949. Kort daarop verhuisden ze naar Katwijk, waar vader een functie kreeg bij de gemeente. Moeder was gymnastieklerares.
Al in de oorlogsjaren had vader een camera, later was hij actief in de fotografieclub. Mijn ouders maakten hun eigen nieuwjaarskaarten, daar is de foto van. Alles werd thuis afgedrukt in de verdonkerde achterkamer. Katwijk was in die tijd een populaire familiebadplaats en veel badgasten werden ondergebracht bij particulieren. Zo hadden mijn ouders toen al een Airbnb: ’s zomers werd driekwart van ons huis verhuurd aan badgasten. Mijn broer en ik sliepen dan boven het kolenhok in de schuur in de achtertuin. Toen vader commandant werd bij de vrijwillige brandweer kwamen die nevenactiviteiten op een lager pitje te staan.
Na zijn benoeming bij de beroeps brandweer verhuisden ze van Katwijk naar Rotterdam. Moeder deed er jarenlang vrijwilligerswerk voor de telefonische hulpdienst SOS en het reumacentrum. Na mijn vertrek naar de Verenigde Staten, waar ik nog altijd woon, zijn ze hier regelmatig op bezoek geweest. Ze maakten grote autotochten in het westen van Canada en de VS.
Tien jaar na vaders overlijden keerde moeder terug naar haar geboorteplaats, waar mijn broer en zijn gezin woonden. Ze overleed op 90-jarige leeftijd. Moedig had ze al die verkassingen ondergaan, met hun sociaal-culturele verschillen, waar ze altijd makkelijk in paste en vrienden maakte.
