‘Alles, álles ben ik kwijtgeraakt toen ik werd opgepakt’

‘Ik heb iets doms gedaan. Nee erger, ik ben vreselijk stom geweest. Ik heb bepaalde spullen doorgegeven, die ik vanuit Nederland over de grens heb geholpen. Ik ben opgepakt en uitgeleverd aan Duitsland.

„Ik heb verschillende Duitse gevangenissen van binnen gezien. Dat was niet fijn. Zeg maar gerust: het was een hel. Eerst heb ik zes weken in een huis van bewaring gezeten, alleen in een cel. Er stonden permanent camera’s op me gericht. Het licht brandde er dag en nacht.

„Na mijn veroordeling kwam ik terecht in een enorme gevangenis. Daar liep ik tegen agressie aan van medegevangenen. Ik sprak geen Duits. Ik kon in woorden niet van me afbijten. Gelukkig ontmoette ik een andere Nederlander, die me in bescherming heeft genomen. Vanaf dat moment ging het wel wat beter.

„Na ruim twee jaar mocht ik terug naar Nederland, om hier verder m’n straf te ondergaan. Dat heeft nog een kleine twee jaar geduurd. Ik ben aan het werk gegaan met mensen van de Stichting Exodus. Met hen maak je dan een heel programma, zodat je leert weer op eigen benen te staan.

„Na de gevangenis heb ik als eerste een paar weken doorgebracht in een forensisch psychiatrisch centrum. Daar ben ik uitgebreid getest. De uitslag was voor mij een grote opluchting.

„Bij mijn proces in Duitsland was in aanklachten opgeschreven dat ik zwakbegaafd was en een heel laag IQ had. Als je dat hebt meegemaakt, in combinatie met vernederingen in de gevangenis, krijg je vanzelf een heel negatief zelfbeeld. Uit de testuitslagen bleek dat ik een normaal persoon ben – er is geestelijk niks mis met mij.

„Ik mocht verhuizen naar een kamer in een Exodushuis, waar meerdere mensen wonen die werken aan terugkeer in de samenleving. Dan voel je weer wat vrijheid betekent. Tenminste, als je je aan alle afspraken houdt, zoals elke dag een urinecontrole en meewerken aan allerhande begeleiding.

„Ik wilde mijn kinderen weer kunnen zien. Dat was voor mij de allerbelangrijkste reden om m’n leven weer op de rit te krijgen. In de Duitse gevangenis had ik hen maar één keer gezien. Ze zijn in de puberleeftijd en hebben een tijdlang afstand van mij gehouden. Met sociale hulp hebben we eraan gewerkt om de relatie weer goed te krijgen. Dat is gelukt. Daar ben ik zó blij om.

„Alles, álles ben ik kwijtgeraakt nadat ik in 2018 was opgepakt. Mijn relatie is op de klippen gelopen, na 27 jaar. Geen huis meer, geen cent meer. Al m’n vrienden was ik opeens kwijt, op twee na, en m’n broer en schoonzus zijn me steeds blijven steunen. Voor de rest voel je in zo’n gevangenis ook een hele heftige eenzaamheid.

„Achteraf besef ik: ik had ’t er ook naar gemaakt. Ik ben een grote stommeling geweest. Wat ooit begon als zelf een beetje blowen, was compleet uit de hand gelopen.

„Op dit moment gaat het beter met mij dan ooit. Sinds een tijdje woon ik weer helemaal zelfstandig. Ik zie mijn kinderen weer. Ik heb weer contact met mijn ex.

„Voor betaald werk ben ik afgekeurd. Ik heb nogal een medische geschiedenis achter de rug, waardoor ik me koest moet houden. Mijn passie is m’n voetbalclub. Ik was daar ooit vrijwilliger. Ik heb al op de website gekeken: ze zoeken mensen voor allerlei taken en klussen.

„Ik zit nu eerst even na te denken wat het beste bij mij past. Over een tijdje zal ik daar eens gaan praten, om te horen wat ik zou kunnen doen. Als ze me hebben willen, tenminste. Maar daar heb ik goeie hoop op.”