Een peuter willen sturen zonder haar op te tillen

Moeder: „Hoe leer je een bijna driejarige peuter wat de regels zijn en naar je te luisteren als je zelf minder mobiel bent? Ik heb sinds de zwangerschap van de jongste last van bekkeninstabliteit en kan daardoor niet bukken en tillen. Mijn partner werkt fulltime. Laatst stond mijn kind te krijsen op straat, en wist ik niet hoe ik haar thuiskreeg. Soms wil ze niet naar bed, komt ze er steeds uit, dan kan ik haar niet even optillen en mee naar boven nemen. En hoe leer ik tandenpoetsen, hoe krijg ik mijn kind uit de kleren?”

Woorden geven

Marga Akkerman: „Tussen de regels door proef ik dat u zich machteloos voelt in de opvoeding van uw peuter en er alleen voor staat. Kennelijk is uw opvatting dat een goede conditie nodig is om een peuter hanteerbaar te maken. Laat dat idee los. Waarop wilt u dat uw dochter terugkijkt: mijn moeder kon mij niet optillen of mijn moeder leerde mij te vertellen wat ik voel?

„Het is minstens zo belangrijk om uw dochter te begrijpen en dat te tonen, daar is geen lichaamskracht voor nodig. Daar komt bij dat meisjes via taal gemiddeld makkelijker aanspreekbaar zijn dan jongens.

„Laat u niet gek maken door haar gekrijs, het hoort bij de leeftijd. Blijf vooral kalm en geef haar de tijd tot ze is uitgeraasd. En daarna geeft u woorden aan haar gedrag: ‘Zo, jij was kwaad. Je mag het ook gewoon vertellen.’ Of: ‘Ik geloof dat jij helemaal geen zin hebt om naar bed te gaan, helpt het je als ik je voorlees?’ Want daar moet het naartoe: dat ze woorden geeft aan wat haar bezighoudt.

„Elke peuter moet gaan leren luisteren naar taal, waardoor fysiek ingrijpen minder belangrijk wordt. Begrip krijgen voor wat je dwarszit, lost een heleboel weerstand op.

„Bespreek met uw partner waarbij u praktische hulp nodig hebt. Fulltime werken en opvoeden kunnen echt samengaan.”

Ondersteuning zoeken

Rianne Kok: „Fysiek ingrijpen is niet nodig om regels aan te leren en op de lange termijn ook niet wenselijk.

Je kunt regels aanleren door ongewenst gedrag te negeren, en duidelijk aan te geven welk gedrag je wel wilt zien en waarom. Door alternatieven te geven: hiermee mag je niet spelen, daarmee wel, maar wel in bed. Ook is het belangrijk vriendelijk duidelijk te maken dat je snapt dat het moeilijk is, en dat je niet verwacht dat het meteen lukt.

„Natuurlijk is het ingewikkeld om op straat te staan met een gillend kind en de afkeurende blikken van omstanders te voelen, en dan niet te kunnen denken: hup, ik pak je op. Toch is het beter uw kind even te laten uitrazen op een moment dat ze overweldigd wordt door emoties die ze nog niet zelf kan reguleren.

„Daar komt bij dat uw dochter mogelijk van slag kan zijn door de komst van een broertje of zusje, en het daarom moeilijker vindt alleen naar bed te gaan. Leg vooral uit waarom u niet kunt tillen, kinderen begrijpen meer dan u denkt.

„Dit vraagt allemaal om veel geduld terwijl u met twee jonge kinderen, een fulltime werkende partner en bekkeninstabiliteit in een van de zwaarste periodes van het ouderschap verkeert. Vraag ondersteuning bij wat u het meest helpt, aan mensen bij wie u zich prettig voelt. Iemand die bijvoorbeeld met uw peuter op stap kan, of boodschappen doet. It takes a village to raise a child.”