Weg van de dure designpaleizen: bij de Subaru Crosstrek gaat functie nog boven vorm

Nieuwe auto’s zijn Funda-huizen. Grote schermen, wanden en vloeren in de warm bedoelde tinten van een ijskoud woonprogramma, vooral geen gezelligheid: vrieskisten met sfeerverlichting. In die lemmingenwoestijn staat de Subaru Crosstrek als een oude, knoestige maar kerngezonde boom trots marginaal zichzelf te zijn. Hij is een van de weinige suv’s met standaard vierwielaandrijving en offroad-capaciteiten, van een van de weinige merken die de functie nog boven de vorm stellen. Daarom, en niet omdat hij niet elektrisch is, koopt niemand hem. Met de Crosstrek spoelt een nuchter, door de trendjunk achterlijk gevonden vroeger in het heden aan. Mooi zijn doe je bij Subaru thuis maar. Onderweg tellen veiligheid, ruimte en bruikbaarheid. Zo was het altijd bij dit merk en daarbij blijft het. In geen tijden zo’n riante achterruit gezien, waardoor je als chauffeur weer eens iets opvangt van wat om je heen gebeurt, ondenkbaar in de rondom met opgezwollen B- en C-stijlen geblindeerde designpaleizen waarvoor conformisten wel de beurzen trekken. Heerlijk de royale buitenspiegels en het excellente zicht naar voren. Het kofferruim is niet riant, maar de ruimte achterin opvallend goed. En je gloeit een beetje mee van trots op de deemoedige verbeteringen. De achterruitwisser is 4,5 centimeter langer dan op de afgeloste Quasimodo die de Crosstrek voorging, de XV. Nog meer zicht! Goed bezig.

Waarom die glazen uitstulping in de koplampen, vraagt de fotograaf. Weet ik niet, maar er moet een reden zijn, het is een Subaru. In de cabine groeit een onverbiddelijk saai-degelijke non-esthetica als een oude stad onsystematisch alle kanten op. Het voorzieningenniveau is met Android Auto en de nieuwste veiligheidssystemen eigentijds, maar het dashboard ziet eruit alsof het rond 1990 in elkaar is gezet en het multimediascherm later provisorisch aan die oude koek is vastgekit. Er moet bij Subaru een afdeling ter verhindering van zinloze schoonheid zijn. Het modern bedoelde carbonplakwerk is een schitterend mislukte poging contrecoeur contact te maken met de tijdgeest. De klokken zijn analoog, de knoppen aangespoeld antiek uit een betere, kalmere eeuw. De draaiknoppen voor volumeregeling en zenderafstemming hadden ze nog van 1985 liggen. Voorruitontwaseming? Achterruitverwarming? Temperatuurregeling links en rechts? Drukknoppen! Er zitten ook een boel knopjes op het stuur, iets te veel naar mijn zin, maar ook zij zijn balsem voor de ziel na een reeks labyrintische Chinese touchscreens.

Afbeelding met meerdere focuspunten die samen een verhaal vormenZoom in voor alle details van de Subaru Crosstrek PremiumKlik op de punten voor uitleg over de detailsFoto Merlijn Doomernik

Het mooiste aan de functionaliteiten van de Crosstrek is hoe ze je laten zien DAT ze functioneren. Na inschakeling van de stoelverwarming – de tuimelschakelaars kunnen zo in het Rijksmuseum – gaat een lampje branden ten bewijze dat de verwarming ACTIEF is. De graphics van het infotainmentscherm lijken gekopieerd van een historisch computerspelletje, alsof het aftermarket is, terwijl Subaru het wel degelijk zelf bedacht heeft, en ook dat is te zien. Schakel je via het touchscreen de airconditioning in, dan gaat wéér een rustgevend lampje branden. Het zegt: AAN!

Braaf en vertrouwd

De Crosstrek is niet snel. Geef hem niet op zijn falie, daar is de automaat niet van gediend. Het motorgeluid is braaf en vertrouwd, opvallend zacht intussen voor een viercilinder boxerblok, ook zo’n fijne specialiteit van het huis. Bij 100 fluctueert het toerental beschaafd tussen de 1.500 en 2.000, keurig.

Dit merk schaakt elke keer zo anders dan de lemmingenconcerns dat ik er steeds opnieuw voor val, wat in ecologisch opzicht de minpunten van dit concept ook mogen zijn. Een mild-hybride aandrijflijn met een CO2-uitstoot van 174 gram per kilometer zal Nederland niet voor de verdrinkingsdood behoeden. Anderzijds is er ook geen CO2-verslindende batterijproductie mee gemoeid die pas na jaren stekkerrijden is gecompenseerd. Verder gaan Subaru’s lang mee, een onderschatte vorm van duurzaamheid. En welke esthetische gebreken je ook voor lief moet nemen, je stapt blij uit. Hij is comfortabel en voor een hedendaagse Japanner best zacht. De stoelen zijn niet overbemeten – de rugleuning voldoende lang, de zitting iets te kort – maar zitten beter dan ze ogen.

Typisch Subaru: ter plaatse uitleggen hoe je de hoofdsteunen veilig gebruikt.
Waarom die rare uitstulping op de koplampunits? Er moet een reden zijn, het is een Subaru.
De beplating is meer dan cosmetica; de Crosstrek is offroad best wat mans.
Veel knopjes op het stuur, allemaal direct begrijpelijk.

Foto Merlijn Doomernik

En Subaru maakt het je makkelijk. De Crosstrek komt rechttoe rechtaan in drie varianten. De enige optie is metallic lak voor 750 euro. Koop je het duurste model, dat volgens Subaru goedkoper is dan een vergelijkbaar model van voorganger XV, dan krijg je voor een stevige maar welbestede 56 mille een complete auto inclusief het voor Subaru’s obligate schuifdak. En dat gaat wél elektrisch. Maar zijn belangrijkste troef: je hebt iets aan hem. Bij weer en wind.