Hoewel PinkPantheress al een redelijk ingeburgerde naam is, maakt ze nu pas een debuutalbum: Heaven Knows. Tot nog toe was de Britse zangeres bekend via SoundCloud en TikTok en wierf ze een grote aanhang tijdens de lockdown – toen carrières instortten ofwel plots tot bloei kwamen. De daarvoor als filmstudent actieve Victoria Beverly Walker, nu 22, begon in deze periode liedjes te maken en postte de resultaten online. Later werkte ze met bekende producers als Mura Masa, maar in de begintijd maakte ze haar eigen beats, thuis op de computer.
De korte nummers – extra geschikt voor TikTok-consumptie – vinden het midden tussen nostalgie en eigentijdse klanken. De nostalgie krijgt vorm door haar voorkeur voor de snelle, licht chaotische ritmes die herinneren aan de ‘drum and bass’-stroming uit de jaren negentig. Bovendien verwerkt ze in de liedjes vaak samples die, onopvallend op de achtergrond, ook naar het verleden verwijzen, zoals ‘Gold’ (1983) van Spandau Ballet en Crystal Waters’ ‘Gypsy Woman’ (1991) op het nieuwe album.
Op Heaven Knows smelten sfeer en melodie samen tot 34 dromerige minuten. Die stemming ontstaat door de hoge zang van PinkPantheress die, als gevolg van een grote dosis galm en andere effecten, aan de randen lijkt uit te vloeien. Zo vloeit haar stem samen met de donzige klanken die over de stekelige drumpartijen zijn gelegd. Dat het geheel uiteindelijk onweerstaanbaar is, komt door de melodieën en de vederlichte soepelheid in PinkPantheress’ dictie, met liedjes als ‘Bury Me’ en ‘Nice To Meet You’ als hoogtepunt.
