‘Mijn dochters inspireren me om gul te zijn’

Marlo de Kat (64) is omgevings-manager, maar werkt nu als vrijwilliger bij een groot documentairefestival en een organisatie die sport onder 55-plussers stimuleert. „Ik moet er niet aan denken met pensioen te gaan en achter de geraniums te zitten.”



Foto Bob van der Vlist

In

‘Ik heb het laten berekenen en eigenlijk zou ik al met pensioen kunnen gaan. Alleen word ik bij de gedachte eraan al naar. Je ziet vaak dat mensen dan inzakken, futloos worden, omdat ze niks meer hoeven. Ik begrijp dat je niet eindeloos door kunt werken, maar het betekent niet dat je dan helemaal niks meer hoeft te doen. Je kunt nog steeds actief deelnemen aan de maatschappij. Dus ik ben nu aan het kijken hoe ik mijn ‘werkende’ leven de komende jaren in ga richten.

„Ik werk al 42 jaar bij de overheid en bij de spoorwegen, de laatste 17 jaar als zzp’er. Het is zo gek dat als je dan met pensioen gaat, er ook een heleboel kennis en kunde vertrekt. Dus toen dacht ik: ik kan mijn ervaring ook voor een periode ergens aanbieden, voor het geld hoef ik het niet meer te doen. Daarom werk ik op dit moment 24-28 uur per week vrijwillig bij twee organisaties, een groot documentairefestival en een organisatie die sport onder 55-plussers stimuleert. Er werd wel een beetje verbaasd gereageerd, toen ik zei dat ik het voor niets wilde doen.

„Je kunt natuurlijk ook vrijwilligerswerk naast je betaalde baan doen, dat doe ik al heel lang. Zo geef ik een aantal keer per jaar lessen journalistiek op de weekendschool in Utrecht, de stad waar ik woon. Het is leuk om te zien hoe kinderen geïnspireerd worden door beroepen die zij ook kunnen gaan beoefenen. Zo krijgen ze een perspectief en doel om voor te leren.”

uit

‘Ik heb best een actief leven, dat zit, denk ik, in de genen. Ik loop drie keer per week hard en ga twee keer per week naar de sportschool. Ik doe dat vooral om mijn conditie goed te houden voor als mijn vriend en ik bergwandelingen maken of lange fietstochten. De laatste jaren liepen we op Corsica en Mallorca, en we fietsten van Santiago naar Bilbao. We zijn begonnen aan de oversteek van de Pyreneeën, vanaf de Atlantische Oceaan tot aan de Middellandse Zee, in etappes. Maar dat middelste stuk is enorm zwaar, als we dat nog willen doen, dan moet dat de komende paar jaar, want fysiek wordt het anders te zwaar.

„Op zaterdag ga ik na het sporten altijd naar het café voor een kop koffie en yoghurt met muesli. Dan lees ik de krant en ga ik daarna naar de markt om een bos bloemen te halen. We eten verantwoord, onder andere biologische vlees en vis, en meer met de seizoenen mee. Bovendien eten we de helft van de week vegetarisch. In het weekend hebben we vaak mensen te eten, daar bezuinig je niet op.

„Ik doneer maandelijks aan verschillende goede doelen, waarbij documentairemakers diep in mijn hart zitten. Zij leven jaren van bijna niks om hun verhaal in beeld te vertellen, soms met gevaar voor eigen leven. Mijn dochters inspireren me om daar gul in te zijn. Zo had de oudste toen ze klein was al een spaarpotje voor kinderen in oorlogsgebieden.”

Lees verder…….