Lef maakt nog geen geslaagde film van ‘Polder’

Lef hebben de makers van Polder wel. Om in een Nederland dat zucht onder stikstofruzies en escalerende boerenprotesten een bioscoopfilm te maken over een getroebleerde varkensboer (Jochum ten Haaf) die wegzakt in wanhoop en drank. Een groepje roekeloze dierenactivisten, de begriploze hoge heren in Den Haag, zelfs de charmante Bromsnor van het dorp – iedereen is erop uit om Ronald verder in de stront te trappen. „Ik ben ook maar een hardwerkende Nederlander!”, antwoordt hij gefrustreerd op een haatmail nadat een filmpje van zijn megastal ‘viral’ is gegaan.

Regisseurs Bob Wilbers (Casa Coco) en Klaas van Eijkeren bedachten het verhaal al in 2019, ver vóór de strengere stikstofregels; het productieproces werd flink gefrustreerd door corona. Door alle recente ontwikkelingen voelt Polder bijna gedateerd aan. Bovendien maakt lef nog geen geslaagde film.

Met wat goede wil valt in Polder een Sire-spotje te zien dat pleit voor minder polarisatie en meer begrip voor elkaar. Maar meer neigt het psychologische drama naar een politiek pamflet dat zonder schroom de visie van de boeren bewierookt.

Ronald is een eerbiedwaardige weduwnaar die door de kwade overheid gedwongen wordt het studiegeld van zijn dochter aan te breken om te verduurzamen. Zijn opponent is rechtlijnige activist Erik (Harm Duco Schut), die de hele dag blowt en wiens belangrijkste motief lijkt heimelijke crush Carla te imponeren.

Wat niet helpt, is de krukkigheid die van vrijwel alle scènes afspat. Mogelijk komt dit deels door de coronarestricties op de set, al geven de dialogen de acteurs ook weinig om mee te werken. „Hier kom je niet mee weg, want je staat op socials!”, roept een van de boze dierenvrienden die Ronald op zijn erf opzoeken. Zelfs de doorgaans respectabele Jochum ten Haaf kan niets met de eindeloze scène waarin Ronald weer een dreigbrief met plakletters uit de brievenbus vist en het aansluitend op een zuipen zet.

In deze gids vind je de beste films die momenteel in de bioscoop draaien