In de deurpanelen van de Ioniq 6 is geen knop te vinden

De Ioniq 6 kan bidirectioneel laden. In de laadpoort steek je een verloopstuk met een normaal stopcontact. Stekker erin en de auto wordt oplader van fietsaccu’s of energieleverancier van je Nespresso-apparaat. Zo genieten fotograaf Merlijn en ik op de zonovergoten Tielse kaden van een geurige nep-ristretto à la Clooney.

Ik denk aan een foto van mijn grootouders in het Frankrijk van de jaren vijftig. Hun Citroën Traction Avant staat met een lekke band langs de weg. Opa poogt een bandenwissel. Oma staat ernaast, een monument van chagrijn. Nu had ze gasloos omeletten kunnen bakken, terwijl de echtgenoot bleef doen of alles goed zou komen. Het huwelijk toen: elkaar zo leugenachtig mogelijk blijven belazeren tot alles zo stuk was dat je te gaar was voor de scheiding.

Sprekend over Citroën; in het windtunnelontwerp van de Ioniq 6 herleeft de geest van voorheen Franse avantgarde die daar voor altijd is vernietigd door beroerde managers. Het roept associaties op met radicalen uit de sciencefictionperiode van de Franse auto, van de prachtige Panhard-coupés tot de DS. Bij veel nieuwe auto’s zoeken neus en kont de stoere hoogten op om domme mannen op te geilen, bij deze duiken ze als een glijbaan richting asfalt. Het staal glijdt als een te strak getrokken afdekhoes over het zitcompartiment. Zijn bizarre silhouet staat hem geweldig. Koreanen beginnen te begrijpen dat ze auto’s niet uitsluitend voor de burgerlullenbühne bakken, maar kunnen winnen bij bezinning op esthetische reflexen. Het is een trend. Ook Mercedes-Benz en BMW durven na een fase van stompzinnig grotesmoelenconformisme weer fantastische visioenen te ontvouwen. Mercedes bouwt aalgladde streamliners en BMW’s laatste concept cars – botoxvrije, lichtgevende paradijsvogels – lijken voorboden van een wokiaanse paradigmawisseling.

Inductiekookplaat

Goed teken. Moed is het eerste fundament van cultuur. Het andere is doelmatigheid, want het ornamentale is van barok tot jugendstil altijd het voorportaal gebleken van de ondergang. De 6 maakt er werk van. Een luchtweerstandscoëfficiënt van 0.21 is een recordwaarde in zijn klasse. Om het af te maken levert Hyundai tegen bijbetaling digitale spiegels met compacte camera’s buiten en spiegelbeeldschermen binnen. Niet doen. Hun energiebesparende effect is minimaal en ze schurken in een voor het oog niet optimale hoek tegen de A-stijl aan. Moderne decadentie; de eenvoudigste oplossing, spiegels, vervangen door een omslachtige.

Buiten is hij spannender dan binnen, waar je de schermen en knoppen al van andere Hyundais kende. De achterkant oogt als de staart van een vooroorlogse coupé. Het derde remlicht ligt als een soort inductiekookplaat op de bovenste van twee spoilers. Verder heeft hij overal al dan niet verlichte pixels die bij de hoekige Ioniq 5 al bouwsteen voor de led-lichtbakken waren. Zelfs de vierkantjes in de stuurnaaf zijn verlicht. Meer grappen: de antennevin op het dak is transparant en in de deurpanelen is geen knop te vinden. De schakelaars voor de elektrische ramen bevinden zich op de zwevende middentunnel, waar opmerkzame kijkers Hyundai slim zien spelen met de heritage. Het quasi verbleekte bruine plastic hint naar de budgetmaterialen van Hyundais uit het pre-premiumtijdperk. Het merk is nu ver genoeg voor zulke conceptualistische referenties aan vorige ontwikkelingsstadia, en de bijbehorende trots op tradities die het net zo lief eert als vernietigt.

Het blijft een Koreaan. Hij legt je in de watten én waakt verstikkend over je veiligheid. De piep voor snelheidsoverschrijdingen is gekmakend. Dat ongemak kan Hyundai vanaf heden trouwens op zijn Tesla’s online rechtzetten. Graag.

Afgezien van de te kleine kofferbak is de 6 een geweldige auto. De stoelen zijn nieuw en goed. De bediening is top, de stilte spreekwoordelijk, de ruimte behoorlijk, het comfort prijzenswaardig. Hij negeert intelligent de prestatiewedloop met bescheiden vermogens en de actieradius stemt hoopvol. Bij februaritemperaturen heb ik na 217 snelwegkilometers 276 kilometer bereik over. Dat maakt samen 493, vijftig onder de fabrieksopgave, voor een auto met een batterijcapaciteit van 77,4 kWh een uitstekende prestatie. De actieradius werd bij de testauto overigens negatief beïnvloed door de 1.495 euro kostende 20 inch wielen. Op de standaard 18 inch exemplaren zou je met het topmodel 614 kilometer moeten kunnen halen, dus investeer de grotewielentoeslag liever in het fijne open dak.

De beschaafd geprijsde basis-6 komt 200 kilometer minder ver, maar compenseert dat dankzij 800 volt-technologie met een nog steeds rappe laadsnelheid tot 175 kW, tegen een vorstelijke 235 kW voor de testauto met grote accu.