Het tempo zit er goed in op zomeravondconcert vol vrolijkheid

Waar gaat Shakespeare’s Romeo en Julia over? Onmogelijke liefde? Of over een bode die wegens oponthoud nét te laat arriveert met een belangrijk bericht? Dat laatste zal de interpretatie zijn van Antony Hermus’, getuige zijn uitvoering van Tsjaikovski’s Romeo en Julia-ouverture in het Concertgebouw. ‘Elke noot precies op tijd’, leek het devies van de dirigent die vanaf september chef wordt van het Belgian National Orchestra. Hij glom van gretigheid en hield zijn musici strak in het gareel. Bijna elke maat werd volledig uitgeslagen. Niet heel ontspannen, maar het voordeel is dat het klinkt als een klok. Het tempo zat er bovendien goed in, en het geheel kreeg er een nerveuze, huiveringwekkende kwaliteit van.

Tijdens het changement legde Hermus aan het publiek uit dat het tweede pianoconcert van Liszt draait om thematische transformatie: het thema trekt steeds een andere jas aan. „En dat is eigenlijk heel mooi.”

Enter Alexandre Kantorow, de 25-jarige Fransman die Liszt speelde met een ontwapenende kalmte en ernst. Geen spoor van aanstellerij of uitsloverij, waardoor het ook voor mensen die minder van Liszt houden een prachtige kans was te genieten van zijn virtuoze en toch subtiele spel.

De Italiaanse symfonie van Mendelssohn werd vervolgens gespeeld met een zelfde gedecideerdheid als Tsjaikovski, en dat paste die muziek met z’n frisse karakter prima. Op de wandeling door het muzieklandschap werd niet stilgestaan om elk bloemetje in het veld uitgebreid te bewonderen: onder het hele stuk zat een hel-de-re puls. Je kan bij een zomeravondconcert denken aan lome, zwoele zindering, of aan de brandende bal energie die de zomerzon toch ook is. Het Belgian National Orchestra verklankte dat laatste, vol aanstekelijke vrolijkheid.