Sopraan Laura Bohn zingt de beruchte ‘Dirty Duchess’: ‘Mama hoeft zich geen zorgen te maken. Ze zingt hard genoeg.’

Dinsdag 9 januari

Verkoudheid

Ik heb in de kerstvakantie in mijn geboortestad Seattle een flinke verkoudheid opgelopen. Eigenlijk zou ik er drie weken blijven, maar toen vroeg de Reisopera of ik de hoofdrol in Powder Her Face wilde zingen. Een no brainer! Maar in de repetities worstel ik met die verkoudheid. Minder vocale explosies, meer focus op de techniek. Ik moet om alles wat er toevallig door m’n keel druppelt heen zingen.

Woensdag 10 januari

Caleidoscoop aan geluid

Vandaag hadden we de ‘Sitzprobe’, de zitrepetitie, voor het eerst met het hele orkest. Wat een caleidoscoop aan geluid heeft deze opera toch. Adés rekt elk instrument en elke stem op tot de absolute uitersten. Het is moeilijk, maar je krijgt er wel een oneindig spectrum aan emoties en kleuren van. Jemig, wat is die verkoudheid frustrerend. ’s Avonds contact met mijn zus. Onze moeder ligt in het ziekenhuis. Mijn zenuwen krijgen geen rust.

Donderdag 11 januari

Verschillende levensfases

Vandaag weer een pianorepetitie, maar wel voor het eerst in kostuums. Dat voelt als een ultiem verkleedpartijtje, waarin je gaat uitproberen welke bewegingen je nog kunt maken. En dus uitvinden hoe ik de verschillende levensfases van mijn rol, de Duchess, fysiek gestalte ga geven. Mijn stem kan ik even een pauzedag geven. Dat komt goed uit, want morgen hebben we weer een belangrijke orkestrepetitie. Dan moeten alle vocale remmen los. Stapje voor stapje!

Foto Eric Brinkhorst

Vrijdag 12 januari

Beruchte aria

Spectaculair veeleisend, andere woorden heb ik niet voor vandaag. We moesten de hele opera repeteren, en eindeloos delen herhalen om de goede balans tussen de zangers en de orkestbak te vinden. Dirigent Otto Tausk is daarin fabelachtig goed. Hij poetst ongeregeldheden zo weg. Bij de beruchte pijp-aria kon ik zijn tempo niet bijhouden. Als ik niet naar hem keek – dat kan niet de hele tijd bij opera – raakten we uit elkaars tempo. Het was een zware bouten en moeren-dag dus, waarin we het drama van moment tot moment aan elkaar nagelden.

‘s Avonds wil ik alleen nog maar naar Lupin kijken, die Franse serie op Netflix, ik zit in het laatste seizoen. Die wereld is net zo intens en grappig als de wereld waar ik nu overdag in zit.

Zaterdag 13 januari

Moeder zijn

Vanochtend heb ik Kundalini yoga gedaan: intense, op adem gefocuste herhalende bewegingen, om energetische bagage los te weken die in de hoekjes en gaatjes van mijn lichaam en geest was gaan zitten. Mijn man en zoontje van vier zaten vandaag in de zaal bij de detail-repetitie van de eerste akte. Bijzonder om deze wereld met hen te delen. Ik was bang dat mijn stem niet goed genoeg zou zijn, maar mijn zoontje schijnt tegen mijn man (hij is Duits) te hebben gezegd: „Mama muss nicht zorgen. Sie is ganz laut. Lauter dan ich dachte.” Dat vond ik een hele geruststelling! Twee werelden raken nu. Ik heb het gevoel dat ik al eeuwen niet meer aan moeder zijn ben toegekomen.

Ik videobelde met mijn moeder vandaag, die nog in het ziekenhuis ligt. Ze schrok toen ze haar eigen gezicht zag en probeerde lippenstift op te doen. „Nu ben ik zo’n oud vrouwtje dat haar lippenstift scheef op doet”, riep ze. Het is precies zoals aan het einde van de opera, als de Duchess maniakaal cirkels lippenstift rond haar mond smeert in een schrijnende, wanhopige poging om haar zelfbeeld terug te vinden. Ik heb m’n moeder gezegd dat ze de oude vrouw in zichzelf moet omarmen. Mijn moeder, tante en oud-tante zijn van die klassieke mooie vrouwen. In hen zie je nog overblijfselen van een vorig tijdperk. Ik heb ze mijn hele leven bestudeerd, en ik kan ze nu goed gebruiken om de Duchess uit te beelden.

Zondag 14 januari

Yin yoga

Eindelijk een dag vrij! De geluiden van mijn zoontje hebben me vroeg wakker gemaakt, maar dat was heerlijk. „Mama, knuffel me zo hard als ik jou knuffel, oké?”

We hebben buiten de deur gebruncht, en daarna heb ik mijn zoontje naar zijn Großmama en Großpapa in Duitsland gebracht. Ik begin tot rust te komen en beter te worden. Zin om op tijd naar bed te gaan, na wat yin yoga om helemaal terug in mijn botten, gewrichten, pezen en hart te komen.

Maandag 15 januari

Een lichter harnas

12 uur! 12 uur heb ik geslapen. Dat is een persoonlijk record. Ik voel me heerlijk!

Ik heb een online therapiesessie gevolgd. We hebben uitgevogeld welke delen van mij de afgelopen tijd hebben overgewerkt in mijn poging om deze ingewikkelde muziek zo last minute in te studeren, terwijl ik met die verkoudheid worstelde. Dat deel van mij hebben we ‘de ridder’ genoemd, en vandaag heeft die een lichter, flexibeler harnas gekregen.

Van mijn therapeut moet ik beter naar mijn stem luisteren. Ik ervaar mijn stem als een entiteit. Ze (mijn stem) zegt: ‘Ik word niet beperkt door jouw lichaam. Ik ben er ook als je ziek bent.’ Mijn hart én keel zijn daar exponentieel rustiger van geworden. Het is tijd om het harnas van ‘me erdoorheen slaan’ en ‘alles goed doen’ te laten varen, en mijn stem weer te laten zingen.

Foto Eric Brinkhorst

Dinsdag 16 januari

Emotionele spanningsboog

Een marathondag weer. Vandaag moest ik wat ik me de afgelopen dagen realiseerde in praktijk brengen, en dat is gelukt!

’s Ochtends deden we de zware tweede akte, en daarna scène 4, de fantastische roomservice-scène. ’s Middags de hele opera. Ik snap ineens hoe de vocale ontwikkeling van de Duchess aansluit bij haar emotionele spanningsboog – en ook bij mijzelf. We hebben eigenlijk best veel gemeen. Toen ik de rol begon te leren, zag ik de Duchess als een slavin van haar verlangens, die alleen aan zichzelf denkt. Maar nu ik dieper graaf herken ik die elementen, die kwetsbaarheid, haar eenzaamheid en vertwijfeling ook in mezelf. Dat betekent dat ik bij het zingen en acteren kan vertrouwen op mijn eigen intuïtie, wat het allemaal een stuk eerlijker, echter en dus leuker maakt. Ik voel nu waar ik even het gaspedaal moet indrukken (na de veroordelingsscène) en waar ik lichter en sprankelender kan zingen (in de interviewscène). Het is net Olympisch slalom skiën. Nog twee kostuumrepetities, en dan de première!