Helen Mirren kopieert Golda Meir in stuurloze biopic

Hebben we net het hele debat gehad rond Bradley Coopers neusprothese voor zijn rol als dirigent Leonard Bernstein in de film Maestro op het filmfestival van Venetië. Is er nu Helen Mirren met een neus. Die neus leidt enorm af in Golda, een biopic over de eerste (en enige) vrouwelijke premier van Israël tijdens de Jom Kipoer-oorlog van 1973. En niet alleen die neus. Mirren is zo goed als onherkenbaar dankzij meerdere gezichtsprotheses en een bodysuit. Joyce Roodnat schreef er in haar column voor deze krant al over: „Dat krampachtige moeten ‘lijken op’ is een valstrik voor biopics […] hoe sterker het imago van een wereldberoemd mens, des te sneller het op film of toneel een lege huls wordt, of een karikatuur.”

Die observatie is des te relevanter omdat in Golda verder in niets op de werkelijkheid lijkt. De film is in impressionistische flashbacks verteld vanuit de hoorzitting over Golda Meirs rol tijdens de oorlog: eenmaal vrijgesproken van wanbeleid nam ze alsnog ontslag. Het was een ingewikkelde tijd: bondgenoot Verenigde Staten was verwikkeld in het Watergate-schandaal. Nixon en Kissinger staan bij Meir onder de speed dial. Verdere context, ho maar. En dan zweeft de film ook nog periodiek naar een abstract, esthetisch kitscherig niveau omdat Meir ondertussen wordt bestraald voor lymfeklierkanker. Wil de film daarmee de suggestie wekken dat ze niet helemaal toerekeningsvatbaar was?

Het blijkt het tegenovergestelde. Regisseur Guy Nattiv heeft in interviews allerlei goede redenen gegeven waarom hij deze film wilde maken: hij werd in 1973 geboren, zijn vader werd gemobiliseerd, hij wilde de misogyne houding die er nog steeds tegenover Meir bestaat ombuigen, misschien wel laten zien dat als er een man in het zadel had gezeten die oorlog heel anders af had kunnen lopen.

Maar wat we zien, is een vrouw die implodeert onder het gewicht van de schmink- en pruikenafdeling, en wier levensgeschiedenis daarna wegsijpelt door de gaten in een te los geweven en impliciet scenario. Uiteindelijk geldt ook hier de vraag: wat wil je dat de figuren die in een filmverhaal worden opgevoerd representeren? Een identieke dubbelganger of een invoelbaar dilemma?

https://www.youtube.com/watch?v=zGrgxjvD77w