Een oerdegelijke en comfortabele kompaan

De eerste kennismaking met de vorige Hyundai Kona stemde melig. Samengevat: weer zo’n opgehoogd en pijnlijk vrolijk uitgedost bejaardenvoertuigje met weinig inhoud in te felle kleuren op te grote wielen. Toen hij elektrisch werd, verkeerde dat gevoel in genegenheid. Wat was hij goed, de Kona Electric, vooral die met de grote 64 kWh-accu. Je reed er 450 kilometer op een lading mee en het comfort was topklasse tegen een prijs waarvoor het toen nog dure Tesla je geen Model 3 verkocht.

Zie ik nu de nieuwe Kona, ontdaan van alle knulligheid, dan verlang ik bijna naar de oude terug. Niet omdat hij beter ontworpen was, want dat is de nieuwe, maar vanwege het formaat. Hij is te groot geworden, haast een midsize-suv. Al heeft Hyundai nog de kleinere Bayon, fabrikanten moesten hun groeistuipen eens leren beteugelen. Klein is van steegjes tot parkeergarages zo ontzettend praktisch.

Zoom in voor alle details van de Hyundai Kona HybridKlik op de punten voor uitleg over de detailsFoto Merlijn Doomernik

De Kona Electric is nog niet gearriveerd, dus neem ik de hybride mee. Die is ook zuinig en boekhoudkundig verantwoord, helemaal nu de stroomtarieven vervaarlijk in de buurt komen van de brandstofprijzen. Hij zou het weleens aardig kunnen doen met de in 2025 in te voeren motorrijtuigenbelasting voor EV’s in het vooruitzicht. Daarmee komt enerzijds een eind aan de maatschappelijk onrechtvaardige fiscale privileges voor stekkerrijders, goed zo, anderzijds mogelijk ook aan de groei van de markt voor elektrische auto’s. Omdat die meestal loodzware machines op gewicht worden belast, kan elektrisch rijden een begrotelijke hobby worden. Als politiek en industrie niet een list verzinnen die de EV aantrekkelijker en goedkoper maakt, zie ik het somber in voor de energietransitie.

De vorige Kona had rare rimpeltjes overal, alsof hij te lang in bad had gelegen. De nieuwe is 15 centimeter langer en 2,5 centimeter breder, minder gedrongen en conformistischer. De doorlopende lichtbak voor en de zwarte plastic bepantsering van de wielkasten lijken rebels, maar zijn gewoon de laatste mode voor crossoversenioren die inmiddels thuis ook rode keukens en een gietvloer hebben. De achterkant ben ik alweer vergeten, maar hij was niet slecht. Binnen is hij topklasse en in de Premium Sky-versie absurd luxueus. Verwarmde stoelen voor en achter, voor elektrisch verstelbaar en met stoelventilatie. Bose Premium audio, verwarmd stuur. Voor de software zijn er online updates à la Tesla. Zo slaat de nieuweling je alle welvaartssmoezen voor de aanschaf van een grotere en duurdere suv uit handen. De Hybrid is met dezelfde viercilinder en hetzelfde elektromotortje als voorheen zwaarder én zuiniger, ruimer én stiller geworden. Het voorheen nog aanwezige motorgeluid is naar het souterrain verdreven.

En wat is het Kona-salonnetje in al zijn saaiheid weer geslepen ingericht. De rechterknie heeft geen hinder van een hoge middentunnel, terwijl de draadloze telefoonoplader en de beide bekerhouders – in- en uitklapbaar in een open bergvak – toch perfect bereikbaar blijven. Onder de middenarmsteun bevinden zich extra opbergvakjes. In het voorheen benauwde achtercompartiment zit je nu heel behoorlijk, dat zijn dan weer de zegeningen van de schaalvergroting. Handig: de gordels achterin, die je in andere auto’s uit de weg moet ruimen om bij het opklappen van de trouwens loodzware achterbankleuning te voorkomen dat ze klem komen te zitten, worden op hun plaats gehouden met een schrander clipje.

Alleen de elke rit opnieuw te activeren veiligheidssystemen zijn geen harden, maar daar mag je Hyundai niet de schuld van geven. Wel zou je fabrikanten graag een vuist zien maken tegen de verplichte veiligheidsterreur. Het loopt uit de klauw met die rijhulpen. Het uitschakelen via het verder overzichtelijke multimediamenu is een frustrerende, bewerkelijke handeling. Is het allemaal gelukt, dan heb je aan deze auto een oerdegelijke, comfortabele en relatief betaalbare kompaan. De Kona is er als mild hybrid vanaf 30.000 euro, de testauto kost 41.990 all-in. Zou je dan niet liever kiezen voor de stekkerversie die met de grote batterij en een bereik van ruim 500 kilometer maar twee mille meer kost?

Misschien. Bedenk wel: dat is het prijsverschil tussen de duurste hybride en de goedkoopste stekkerversie. Een elektrische Kona met het uitrustingsniveau van de testauto gaat al over de halve ton, en over twee jaar gaat een wagengewicht van 1.700 kilo serieus geld kosten. Dan zullen veel Kona-klanten denken: doe mij maar de Shell, ik rij toch 1 op 20. Hyundai zal het worst zijn. Dat schenkt voor elk wat wils, als het maar schuift.