N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Thekla Reuten In Oscarinzending ‘Narcosis’ speelt ze een ‘heldervoelende’ weduwe. Waarom is actrice Thekla Reuten zo succesvol, ook in het buitenland?
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2022/10/data91938671-b257ff.jpg)
In rouwdrama Narcosis zitten enkele harde scènes waarin worstelende weduwe Merel bot haar jonge kinderen van zich wegduwt. Toen regisseur Martijn de Jong tijdens de casting voor zijn film zag hoe actrice Thekla Reuten een emotioneel verzoek van haar filmzoontje afwimpelde, wist hij dat zijn hoofdrolspeelster voor hem zat. „Je zag dat ze haar kind afwees, maar óók dat er een borrelende vulkaan onderzat, liefde die haar personage tegenhield.”
Regisseur Elbert van Strien castte Reuten als hoofdrolspeelster voor zijn filosofische horrorfilm Marionette (2020) omdat ze „menselijke warmte” toevoegde aan zijn hoofdpersonage die „in wezen een controlfreak is.”
Drievoudig Gouden Kalf-winnaar Thekla Reuten (47) heeft een voorliefde voor sterke, onafhankelijke vrouwen met een kras op hun ziel, vertelde ze in een interview – ze kan dit soort personages een opmerkelijke gelaagdheid geven. Al zorgt ze ervoor dat ze niet alleen met getraumatiseerde, harde tantes en zwaar drama wordt geassocieerd door zeer uiteenlopende rollen aan te nemen. Zo speelde ze twee jaar geleden in Marionette een psychiater die de greep op de realiteit verliest, maar in datzelfde jaar ook een onaangepaste, puberale lerares in komedieserie Tessa en een stripfiguurachtige slechterik in de populaire serie Warrior Nun op Netflix.
Oscar-nominaties
Al vroeg in haar acteercarrière speelde Reuten in films die werden genomineerd voor de Oscar voor beste buitenlandse film, Iedereen Beroemd! (2000) en De Tweeling (2002). Mogelijk kan ze hier binnenkort een derde titel aan toevoegen: Narcosis is de Nederlandse Oscarinzending.
Hoe sleept Reuten haar zeer uiteenlopende rollen binnen? De basis is haar acteertalent, maar daarnaast is de actrice enorm perfectionistisch en bereidt ze zich minutieus voor op castings en opnames, vertellen Nederlandse regisseurs die met haar hebben gewerkt. Van Strien: „Voor Marionette wilde ze in detail alle betekenissen en subtekst van haar rol en het verhaal bespreken.” Haar analytische aanpak leidt er volgens de regisseur niet toe dat Reuten „te veel in haar hoofd gaat zitten”. Ze kan zo beter ‘in het moment’ acteren, weet zo wanneer ze welke emoties moet inzetten om personages geloofwaardig te maken.
Reuten deed ook buiten het script om onderzoek om personage Merel uit te bouwen, vertelt Martijn de Jong. In Narcosis verdwijnt haar geliefde na een professionele duik, zijn lichaam wordt nooit gevonden. „Thekla deed zelf research om de risico’s bij duiken te begrijpen. Daarnaast bracht ze eindeloos veel tijd door met de kledingontwerper, om bijvoorbeeld te zoeken naar laarzen die ‘pasten’ bij haar personage. Of ging ze logeren in het huis dat ze in de film met haar echtgenoot had verbouwd. Ze wilde echt ‘de geschiedenis’ voelen van haar personage met de plek waar het zich afspeelt.”
Sporadisch werkt Reutens perfectionisme ook tegen haar, legt De Jong uit. Als de kinderen met wie de actrice moest spelen bijvoorbeeld ondersteboven op de bank hingen omdat zijzelf toch niet in beeld kwamen. „Thekla vond zoiets lastig, voor haar zijn de correcte setting en acteurs die goed tegenspel leveren belangrijk om ‘in het moment’ te komen.”
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2022/10/data91938651-91ec46.jpg)
Lees ook: de recensie van Narcosis (●●●●)
Ingetogen spel
Vanaf vroeg in haar carrière speelt Reuten kleine en grote rollen in veel internationale projecten, zo stond ze tegenover George Clooney in thriller The American (2010) en speelde ze mee in Red Sparrow (2018) met Jennifer Lawrence. Ze werd ook gecast in Duitse en Italiaanse films en series en zit momenteel in een project van de broers Russo, bekend van superheldenfilms voor Marvel.
Hoe maakt de actrice die internationale ambities waar? „Er lopen veel goede acteurs rond, maar het gaat erom dat je bij casting directors op de lijstjes terechtkomt”, legt Van Strien uit. „Sinds de Oscar-nominatie voor De Tweeling in 2004 heeft Thekla zowel een Amerikaanse als Engelse agent die toegang hebben bij grote, internationale producties.” Daarnaast spreekt ze vloeiend talen als Engels, Italiaans of Duits en is ze qua leeftijd en achtergrond lastig vast te pinnen, dus multi-inzetbaar. Reutens vader, een Nederlandse priester uit Heerlen, leerde haar moeder, de dochter van uit Toscane geëmigreerde katholieke Italianen, kennen in Amsterdam.
Volgens Menno Meyjes, die Reuten regisseerde in Het Diner (2013) en de Reünie (2015), waarin ze vrouwen speelt die gevaarlijker zijn dan ze op het eerste gezicht lijken, heeft de actrice een ‘starquality’-factor. „Ze trekt de camera naar zich toe; je blijft naar haar kijken.” Wat helpt is dat Reuten volgens Meyjes ingetogen durft spelen. „Dat kan alleen als je talent hebt en dat talent voortdurend is beloond. Daardoor groeit het zelfvertrouwen en weet je als acteur: het komt goed. Dat is anders dan bij spelers die continu denken: ‘Nu moet ik het waarmaken’.”
In gesprekken naar aanleiding van Narcosis praat de actrice ook met opmerkelijke nuchterheid en zelfverzekerheid over de paranormale begaafdheid van haar personage; Merel kan overledenen opzoeken. De Jong: „Los van of dit echt kan of niet, heeft Thekla ondervonden dat heldervoelendheid mensen na een overlijden kan helpen, dus ze wilde niet dat het lacherig in beeld zou worden gebracht. Mogelijk heeft dat deels te maken met haar Italiaanse wortels, in Zuid-Europese landen is mystiek een gemakkelijker onderdeel van het leven en de dood.”
Ook Van Strien merkte dat Reutens religieuze wortels een voordeel waren in zijn thriller waarin het bovennatuurlijke een grote rol speelt. „Door het katholicisme in haar leven had ze veel connectie met de diepere, existentiële vragen waarmee haar personage worstelt.”
