De kou van ‘Snow and the Bear’ kruipt traag in je botten

Recensie


Film

Drama In haar debuut roept regisseur Selcen Ergun de vriestemperaturen, kille eenzaamheid en paranoïa op in een afgelegen Turks stadje tijdens een eindeloze winter.

Verpleegster Asli (Merve Dizdar) strijkt neer in een afgelegen dorp waar weinigen het lang uithouden, in ‘Snow and the Bear’.
Verpleegster Asli (Merve Dizdar) strijkt neer in een afgelegen dorp waar weinigen het lang uithouden, in ‘Snow and the Bear’.

Zou de bioscoop aan het bezuinigen zijn op verwarmingskosten, schoot door mijn hoofd tijdens het kijken van Snow and the Bear. Zelfs met wollen trui aan, voelde ik tijdens de vertoning de kou langzaam in mijn botten kruipen. Of zou mijn gevoel ontstaan door de vakkundige wijze waarop regisseur Selcen Ergun in haar debuut de vriestemperaturen en kille eenzaamheid in een afgelegen Turks dorp oproept?

We zien verpleegster Asli (Merve Dizdar) in een fragiel autootje naar een bijna dichtgesneeuwd dorp glibberen. Al snel wordt duidelijk dat weinigen het lang uithouden in Asli’s nieuwe woon- en werkoord. Dat ligt niet alleen aan de kou en de gure wind, maar ook aan de benauwende sfeer die er heerst.

Veel bewoners houden er archaïsche en seksistische ideeën op na. De vriendelijke gestes van dorpskneus Samet (Saygin Soysal), neigen naar stalking. Een lokale militair verandert in een potentaat zodra hij de kans ziet. En dan is er nog Hasan (Erkan Bektas), de overspelige, drankzuchtige slager. Deze haantjes hebben onderling conflicten. Moeten de hongerige beren die door de streek dwalen worden afgeschoten of beschermd?

De koppige Asli wil zich afzijdig houden, maar dat blijkt door haar werk én omdat ze vrouw is, niet zo gemakkelijk. Als Hasan verdwijnt, in de nacht dat hij Asli dronken lastigviel, komen de verhoudingen in het dorp op scherp te staan.

Na het intrigerende begin verzandt Erguns film in een iets te lange en trage sfeerschets van een naargeestige gemeenschap. En vraag je je af waarom de bewoners Hasan überhaupt gaan zoeken in de omliggende bossen. Met deze temperaturen overleeft daar toch niemand? Maar langzaam weet de regisseur je toch het verhaal in te trekken. En hoewel je als kijker lange tijd zo min mogelijk met deze conservatieve locals te maken wilt hebben, begin je je net als Asli toch af te vragen wat er met de overspelige slager is gebeurd. Het maakt dat Erguns debuut, ondanks tekortkomingen, smaakt naar meer.


Film Bekijk een overzicht van onze recensies over film

Lees verder…….