Column | Week van het geld

Ik probeer mezelf te dwingen om minder kritisch naar ons koningshuis te kijken. Naar de personen dan, want ik ben en blijf tegen Het Instituut, tegen erfopvolging, tegen de pracht en praal, tegen het kapitaal en de paleizen en kastelen waarmee ze zijn bedeeld. Ik probeer de boven ons gestelden niet te zien als natuurlijke vijanden, maar als mensen met wie ook maar wordt gesold. De beelden van prinses Amalia, die op de Antillen even uit haar gouden kooi werd gelaten, waar ze vanwege bedreigingen in zit opgesloten, gingen door merg en been. Daar was ze dan met haar dansende ouders, achtervolgd door B-journalisten die het hongerige volk dagelijks bedienden met een verslag van haar gedragingen. Belangrijkste kwestie: was ze wel spontaan genoeg?

Maandag begon de twaalfde editie van de week van het geld. Het zou me moeiteloos hebben gepasseerd als ik niet sinds kort een frequent kijker van het Jeugdjournaal was geworden. Ik onderga de uitzendingen met mijn oudste dochters. Maandag stapte koningin Máxima spontaan de huiskamer binnen. Ze was bij de opening in de Jaarbeurs omdat ze erevoorzitter is van ‘Wijzer in geldzaken’. Het thema is dit jaar ‘bedwing de bling’, het sprak haar erg aan. Ze richtte zich tot ons en zei dat ze zich ook weleens had laten verleiden tot een domme aankoop via sociale media. Thuis viel het woord TikTok. We hebben ze thuis sinds kort verboden om op mijn telefoon naar filmpjes te kijken.

Op de vraag ‘Wat heeft die vrouw gekocht dan op TikTok?’, moest ik het antwoord schuldig blijven. Ik geloofde helemaal niet dat koningin Máxima zich had laten verleiden om in te gaan op een aanbieding. Dat hele gezin straalt in alles uit dat ze graag zo gewoon mogelijk willen overkomen, maar zo gewoon zijn ze natuurlijk ook weer niet.

Ik probeer de boven ons gestelden niet te zien als natuurlijke vijanden

„Ze willen via de portemonnee van de kinderen de harten van het volk veroveren”, zei ik. Twee paar kinderogen vol vraagtekens keken mij aan. „Ik haat het als mensen met een ongelimiteerde cashflow ons adviseren om niet in een kleine financiële valkuil te stappen.”

„Papa”, zei Lucie van Roosmalen (7), „hou je kop.”

Ik hield mijn kop en zag hoe een zaal vol kinderen juichte voor de boodschap dat je financieel gezonde burgers kweekt door van jongs af aan te oefenen met sparen.

Het zijn ook mensen, maar ook hypocriete mensen. Net als u en ik. Niet per se geschikt om het huishoudboekje mee door te nemen.