Column | Stropop

Eerst was er alleen een stenen ei, ter hoogte van Barneveld, onze eierhoofdstad en tevens de broedplaats van de voetbalbroers Schreuder, waarvan PEC Zwolle-trainer Dick en Ajax-trainer Alfred de bekendste zijn. Het verleidde ons ooit tot een bezoek aan het eiermuseum, iets wat je één keer doet en daarna nooit meer.

Sinds kort is er een nieuwe eyecatcher als we over de A1 naar het oosten rijden, een negen meter hoge boos kijkende boer. Hij is gemaakt van hooibalen en staat ter hoogte van het knooppunt Eemnes op het land van Pieter Seldenrijk, een veehouder die actief is voor het CDA.

Om zijn onderlijf is een omgekeerde Nederlandse vlag gespannen. Ik vind het een opvallend creatieve uiting, on-boers zou ik haast zeggen. Hier hebben boze boeren, want ik neem aan dat Pieter Seldendijk het niet in z’n eentje gedaan heeft, een zelfportret gemaakt. Ze hebben gewerkt met eerlijk, zelfgekozen materiaal. Dit is dus hoe ze zichzelf zien, dit beeld willen ze schijnbaar communiceren.

Ik zie een grote, onmachtige lulhannes. Als hij niet zo boos zou kijken, zou hij genetisch verwant kunnen zijn met Langnek van de Efteling. Hij zit maar op z’n krent, te boos om te werken. Hij verwacht hulp van ons, toevallige passanten.

Ik vind het een opvallend creatieve uiting, on-boers zou ik haast zeggen

Als ik Piet Adema (ChristenUnie), onze nieuwe minister van Landbouw, was (maar ik ben hem gelukkig niet) dan zou ik mijn slijm- en lijmoffensief beginnen bij knooppunt Eemnes. Schoenen uit, laarzen over het glimmend blauwe pak en dan met een batterij camera’s achter me aan met een paar boze boeren het weiland in. Naar het zelfgemaakte monument.

Hand erop leggen en dan nogmaals zuchtend constateren dat we de focus van de stikstofaanpak te veel bij de boeren hebben neergelegd.

Hij zou het natuurlijk ook in brand kunnen steken, dat zou eerlijker zijn, maar zo zijn ze bij de ChristenUnie niet. Minister Piet is een tussenminister, ook onder hem zal er niets veranderen. In die grote strooien pop zou je met een beetje goede wil ook hem kunnen zien. Hij staat er zolang hij er staat en op een dag waait hij om of weg. Over een tijd weet niemand, behalve boer Pieter Seldenrijk en zijn boze boerenvrienden misschien, dat hij er ooit geweest is.

Het stenen ei bij Barneveld staat er dan nog wel gewoon.