Zalvige Ozzy met Tony Iommi en Taylor Hawkins

Eerst het goede nieuws: Patient Number 9, het dertiende soloalbum van Ozzy Osbourne, is weer wat meer dan de vorige een metalplaat. Het rockt. Onder meer dankzij de dikke baslijnen van Robert Trujillo (Metallica) en de flitsende gitaarsolo’s van Zakk Wylde. Of hoor de riff in ‘No Escape From Now’, meteen herkenbaar van Tony Iommi, Ozzy’s oude broeder uit Black Sabbath. En ondanks alle gasten (je hoort ook Chad Smith, Jeff Beck, Mike McCready en Eric Clapton) klinkt het als één geheel. Extra mooi is dat de onlangs overleden Foo Fighters-drummer Taylor Hawkins ook nog te horen is in in ‘Parasite’, ‘Mr. Darkness’ en ‘God only knows’.

Niet zo verrassend: al die ouwe kerels maken dit album niet minder oubollig. Problematischer is hoe de metalpionier zelf klinkt: te glad en artificieel, alsof hij een pot uierzalf heeft leeggelepeld voordat hij de studio inging met Post Malone-producer Andrew Watt. Pas halverwege klinkt Ozzy een beetje als Ozzy: een bijna dove zanger van 73 die nogal wat van het leven heeft gezien (en alles wat hij zag tot zich nam).