‘Wij verkochten foto’s van onszelf in klederdracht’

‘Mijn ouders waren, in de jaren kort na de Tweede Wereldoorlog, nog maar weinig in het buitenland geweest. Zij wilden méér van de wereld zien.

„Mijn vader was drukker. In zijn vrije tijd was hij een verwoed amateur-fotograaf. Hij bedacht een reis door Europa, die hij wilde betalen met de opbrengst van een fotoboek over het continent dat zich van de oorlog herstelde. Maar helaas, geen enkele uitgever wilde er een cent insteken.

„Intussen was hun reislust wel gewekt. Er kwam een nieuw plan op tafel. Veel mensen in Europa dachten toen nog dat alle Nederlanders in klederdracht, op klompen tussen de molens, rondliepen. Wij lieten een foto van onszelf in Volendams kostuum maken. Ansichtkaarten met die foto zouden we onderweg gaan verkopen, in cafés en restaurants, waar wij dan ook die kostuums droegen.

„In mei 1956 vertrokken we in een oude Ford Mercury, met een grote caravan erachter, voor een reis die een jaar duurde. Het werd een onvergetelijke tijd.

„Regelmatig haalden we plaatselijke kranten in onze kostuums. We hebben toen zelfs het Polygoon Journaal in de bioscopen gehaald! We zijn gefilmd in Monaco, waar net een prinsesje Caroline was geboren. Bij de poort van het paleis stond een menigte te wachten op nieuws over de geboorte. Mijn vader zei: d’r staan daar ook een hoop fotografen, laten we erheen gaan in onze pakkies. Er gebeurde verder niks bij die poort, dus wij waren welkome afwisseling voor de camera’s daar.

„Ik zal mijn ouders altijd dankbaar blijven dat ze mij, als jochie van een jaar of zes, de bijzondere ervaring van zo’n rondreis hebben gegeven.”