Volwassenen versus de kinderen in weldadige versie van Shakespeares ‘As You Like It’

Een welgemeend ‘iel!’-concert klinkt uit de zaal als de als jongen vermomde Rosalinde en haar lover Orlando elkaar tegen het einde eindelijk kussen. Al zitten de meeste achtplussers ondertussen ademloos te kijken.

Theatercollectief Circus Treurdier (Ellen Parren, Peter van Rooijen, Jan-Paul Buijs) bewerkte Shakespeares komedie As You Like It tot een weldadige familievoorstelling. Ze zetten het contrast tussen jong en oud extra vet aan, waarmee het belang verschuift van het op momenten nogal uitwaaierende, zeg maar gerust onnavolgbare plot, naar de lekker grof aangezette personages en hun al te herkenbare tekortkomingen.

Volwassenen versus de kinderen dus, waarbij de volwassenen stuk voor stuk vastzitten in hun eigen gelijk, terwijl de kinderen zich voortdurend ontworstelen aan dat gelijk, en met open vizier fouten maken, bijstellen en doorpakken.

Orde en wetteloosheid

Centraal staat de overwaaiende vonk tussen achtstegroeper Rosalinde (Ellen Parren) en haar ongeschoolde leeftijdsgenootje Orlando (Wart Kamps). Vluchtend voor de terreur van de hertog, stuiten ze op de hippiecamping van zijn verbannen broer. Terwijl de hertog een schrikbewind voert van regels en orde, pleit zijn broer voor wetteloosheid, bandeloosheid en redeloosheid. Beiden gaan hun verantwoordelijkheden categorisch uit de weg.

Tussen alle bordkartonnen personages, speelt Parren Rosalinde als wijs kind, op het snijvlak van stuurs en speels, zoekend naar wie ze is en wie ze voor een ander wil zijn.

Na de wat uitgesponnen aanloop komt het lijntje tussen Rosalinde en Orlando er nogal bekaaid vanaf. Dat is jammer, omdat Rosalinde als enige personage de potentie heeft het stuk van meer inhoudelijke diepgang te voorzien: per saldo is zij de enige die de oppervlakkige komedie openbreekt en meer wezenlijke vragen over liefde en de consequenties daarvan losweekt. Maar het nogal vergezochte rollenspel waarmee ze Orlando op de proef stelt, blijft in deze vluchtige benadering vooral een onduidelijke en enigszins risicoloze exercitie.

De kracht van deze jeugdvoorstelling zit vooral in de ongekende grapdichtheid en de door regisseur Paul Knieriem vet aangezette speelstijl. Gelukkig is er tussen alle pret best nog wat ontroering, bijvoorbeeld als meester Toetssteen (een in overtreffende trap gortdroge Peter van Rooijen) en ras-melancholicus Jacques (liefdevol gespeeld door Rop Verheijen) als twee volwassen pubers voor elkaar vallen, zonder dat zelf meteen door te hebben.

Deze feestelijke feelgood-bewerking van As You Like It gaat uiteindelijk vooral over het nemen van verantwoordelijkheid: voor de ander, maar ook voor jezelf. En voor de duidelijkheid: verantwoordelijkheid nemen betekent vaak ook niét de regels volgen, maar naïef-impulsief je grillige gevoel achterna.