Vakanties, koffie, voetbal en 41 andere onderwerpen waarover je beter niet kan beginnen op je werk

Vroeger kwam je op maandagochtend op je werk, stak je een sigaret op, schonk je een borrel in, vroeg je aan je collega’s of ze nog geneuckt hadden en had je een geanimeerd gesprek. Tegenwoordig moet je bij je veganistische quinoasalade en duurzame waterfles een stuk creatiever zijn om een geschikt gespreksonderwerp te vinden – 99 van de 100 thema’s zijn een mijnenveld geworden.

Want sinds #MeToo is het seksleven van collega’s uiteraard taboe, maar kun je ook met de, voor jouw gevoel, meest onschuldige onderwerpen nog mensen kwetsen, beledigen, schofferen, ‘een onveilig gevoel’ geven of ronduit woedend maken.

Neem ‘het weer’ en ‘vakantieplannen’. Vroeger de top-2 om probleemloos over te keuvelen tijdens de lunch, tegenwoordig een garantie voor verhitte discussies aan tafel over klimaatverandering, uitstoot en milieubelasting.

Vakanties zijn sowieso een kapitalistische, decadente hobby geworden. Kwetsend ook om over te praten, nu zoveel collega’s ze niet meer kunnen betalen. Zelfs good old Frankrijk, vroeger een veilige haven bij de koffieautomaat, staat tegenwoordig garant voor explosieve ruzies over de pensioenleeftijd, de kwalijke effecten van alcohol, gluten (croissants) en dierenleed (ganzenlever).

Voetbal kun je ook beter vermijden. Dat wordt door alle homo-intolerantie niet meer zo’n sympathieke sport gevonden. Sport is sowieso een heikel gespreksonderwerp want voor je het weet zit je boven op Jack van Gelder in bad, Tom Egbers met z’n stagiaire of de kaars van Johan Derksen.

Het onderwerp ‘kinderen’ escaleert binnen no time in geschreeuw over genderneutraal opvoeden, generatieconflicten, en de ‘footprint’ van zo’n koter. Als je begint over koffie, zit je al snel midden in de vraag of de bonen circulair naar Europa zijn gereisd en of de koffieboeren er wel een eerlijke prijs voor hebben gekregen.

Complimenten over kleding of uiterlijk zijn ook gevaarlijk geworden – want sociaal onveilig. In series, muziek en films zit altijd wel iemand die via #MeToo of anderszins grensoverschrijdend gedrag in opspraak is geraakt. Politiek dan? Hahaha, grapje.

Naar ‘het weekend’ durf ik al helemaal niet meer te vragen! Want dan is het risico groot dat er gebarbecued is (vlees!), gevist (dierenleed!), dat er concert- of museumbezoek heeft plaatsgehad (white privilege), dat er elektrisch gefietst is (overlast van boomers en wielrenners), of dat er überhaupt iets in de natuur is gedaan (stikstofproblematiek) waar andere collega’s aanstoot aan kunnen nemen.

De natuur dient überhaupt vermeden te worden als onderwerp bij de koffieautomaat of aan de lunchtafel. Te gevoelig qua herbiciden, pesticiden en fungiciden. Dus liever niet meer over planten beginnen (wist je dat pannenkoekplanten echte GroenLinks-planten zijn?!), snijbloemen (pest voor het klimaat), de dierentuin (dieren in gevangenschap), weidevogels (verdwenen door klimaatverandering) en al helemaal geen onderwerpen waarbij de link met ‘boeren’ gelegd kan worden!

Begin dus niet over provincies waar veel boeren zitten, over grassen (ook niet handig voor alle ‘allergisch uitgedaagden’), fruit en groente of het tv-programma Boer zoekt Vrouw, zeker niet nu presentatrice Yvon Jaspers daarvoor komend seizoen heel Europa doorkruist (verspilling van fossiele brandstoffen).

Wie is de Mol? dan? Euh nee, want kerosine en of ze geen vliegschaamte hebben daar. Heel Holland Bakt? Ook niet slim om aan te snijden omdat daarin heel veel eieren gebruikt worden (legbatterijen, vegan) en een levensstijl met veel loze calorieën gepropageerd wordt – sorry Janny.

Grappen maken dan maar? Ik dacht het niet! Daar beledig je altijd wel iemand mee. Met humor loop je bovendien het risico dat er ergens hard gelachen wordt en andere collega’s zich dan uitgesloten voelen.

Roddelen is uiteraard al veel langer verboden. Over collega’s, want kwetsend, maar ook over de baas, want daar zit uiteindelijk ook gewoon een mens achter – denk aan empathisch leiderschap.

Blijven er überhaupt onderwerpen over?!, vroeg ik op Twitter. Twitteraars deden hun best, met honderden (!) suggesties. Maar ik moest ze een voor een verwerpen.

Stijldansen? Jeugdtrauma. Katten? Vogelmoordenaars. Kittens? Haal liever een dier uit het asiel. Honden? Zielig als je geen tijd hebt om ze uit te laten en hondenpoep. Het Franse chanson? Matthijs van Nieuwkerk. Van Kooten en De Bie? Boomer. Interpunctie? Idem. De Waddeneilanden? Daar moet je met een vervuilende boot heen. Het koningshuis? Een splijtzwam.

Wat dan wel?! Sokken vond ik eigenlijk nog de beste suggestie, een die verrassend vaak werd genoemd door twitteraars. Welke sokken vind jij het prettigst, welke sokken draag je in de zomer, brei je zelf je sokken, sokken door de eeuwen heen, je kunt er alle kanten mee op.

Een vriend opperde om „alle millennials eruit te gooien zodat we weer lol kunnen maken op kantoor” maar dan is er straks niemand meer om onze pensioenen te betalen.

Mijn conclusie is na rijp beraad dat er eigenlijk nog maar zeven onderwerpen zijn waar echt niemand zich een buil aan kan vallen, en dat zijn: kruiswoordraadsels, breipatronen – uiteraard met vegan wol, en kantoorartikelen (als je moet kiezen: heb je dan liever paperclips of nietjes?)

Klagen over vergaderen kan ook nog net. Of over de NS, wel vooraf even peilen of iemand een vouwfiets heeft want dan uiteraard vermijden, en natuurlijk: Sywert van Lienden – altijd goed.

En… ontlasting! Klinkt misschien een beetje gek, en het zal in het begin wat onwennig voelen om over te praten, maar we hebben er allemaal mee te maken, het is elke dag weer anders én de meeste collega’s praten toch al poep. Ik zou zeggen: probeer het eens!

Stilte is ook zo beledigend.