N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Recensie Muziek
De Amerikaanse zangeres en producer Meg Remy komt met haar achtste album: een funky plaat vol eigenzinnige teksten, gemaakt tijdens haar eerste zwangerschap.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/02/data97173573-8d0ee4.jpg)
Womp. Womp. Womp. Is het een blaasinstrument? Een seventies bassynthesizer? Veel ouders zullen het ritmische geronk op ‘Pump’ direct herkennen: een kolfapparaat. Dat zegt eigenlijk al genoeg over U.S. Girls, het project van de Amerikaanse muzikant Meg Remy, die popmuziek altijd op een buitengewone manier benadert. Tijdens het schrijven en produceren van nieuw album Bless This Mess was ze zwanger van haar eerste kinderen. ‘Pump’ was het laatste liedje dat ze schreef, toen ze net was bevallen van haar tweeling.
In 2008 begon Remy met U.S. Girls, toen een avant-garde-DIY-project. De laatste jaren heeft ze haar sound gevonden aan de linkerkant van de pop, met invloeden uit disco, funk en rock uit de jaren zeventig.
Nietgedragen smoking
‘So Typically Now’ is een hoogtepunt op haar nieuwe album, een zweterige discotrack met vlijmscherpe tekst, over rijke New Yorkers die in de pandemie lekker de stad ontvluchtten door hun dure appartementen te verkopen. ‘Tux (Your Body Fills Me, Too)’ klinkt bijna als een liedje van Kylie Minogue, maar is geschreven vanuit het perspectief van een smoking die nooit gedragen wordt.
Remy maakt op het album veel gebruik van midi-instrumenten: „Waarom allemaal vintage synthesizers kopen die half kapot zijn, als je hun geluid ook gewoon kunt simuleren?” zei ze in Rolling Stone. Je hoort dat verschil toch wel een beetje, het klinkt wat platter. Maar regelmatig tovert Remy ook magie uit het midi-keyboard: die gruizige, bombastische nepgitaar op de synthrock slow jam ‘Futures Bet’ bijvoorbeeld. Met Bless This Mess heeft U.S. Girls weer een bijzonder kind op de wereld gezet.
