N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data97173555-f77b98.jpg)
De Seattle Symphony heeft een mooie duit in het vooralsnog erg kleine, maar gestaag groeiende zakje gedaan van opnames van de muziek van zwarte klassieke componisten. Van de twee componisten op dit album is George Walker (1922–2018) waarschijnlijk de bekendste, omdat hij voor Lilacs for voice and orchestra in 1996 als eerste Afro-Amerikaan een Pulitzer voor muziek won. Maar ‘bekend’ is erg relatief, ondanks dat hij onder andere bij Samuel Barber en Nadia Boulanger studeerde. Zijn muziek hink-stap-sprongt tussen romantisch en modern in, horen we hier. Zijn Lyric for Strings uit 1941, waarmee het album opent, begint erg feelgood, maar blijft wat richtingloos. Maar laat je niet ontmoedigen, want het op vier spirituals gebaseerde Folk Songs for Orchestra (1990) is veel interessanter. Ze zijn zo programmatisch dat je er elke keer opnieuw een ander avontuur bij kunt fantaseren. ‘O, Peter, go ring dem bells’, het laatste deel, kan zo in een lommerrijke game waar je door graslanden huppelt en schatkistjes zoekt. (voor wie niet gamet: dat is een compliment).
Dat Walker een Pulitzer kreeg voor Lilac (Seringen), naar een gedicht van Walt Whitman is begrijpelijk: het is functioneel atonaal, onheilspellend, nachtelijk spookachtig met sfeervolle orkestuitbarstinkjes tegenover hypnotiserende slagwerkritmes richting een dramatisch einde. Onsympathiek wel dat de zangeres niet op de hoes genoemd wordt, want dat verdient haar meeslepende zang: Nicole Cabell.
William Dawson (1899–1990) is vooral ‘bekend’ in de koorwereld, maar van hem hoor je als afsluiter zijn symfonie Negro Folk Symphony uit 1934, dat ook onmiskenbaar programmatisch op spirituals is gebaseerd en lekker alle kanten opgaat. Ook dit is erg het horen waard.
De Seattle Symphony speelt dit alles onder leiding van Asher Fisch en Roderick Cox indrukwekkend open en vrij.
