Er was er deze maand reden voor een feestje bij theater DEGASTEN in Amsterdam. Al tien jaar doet het gezelschap aan talentontwikkeling en begeleidt het jongeren tussen de 12 en 27 jaar op weg naar werk in theater, film of televisie.
Aan de basis van het werk van DEGASTEN ligt de jaarlijkse auditieronde die toegankelijk is voor iedereen die zich interesseert in theater. „Onze studio’s zitten in Amsterdam West, Noord en Oost. Zo bereiken we iedereen in de stad”, vertelt zakelijk directeur Sènami Awunou. „Via onze partnerschappen zoals scholen, jongerencentra, culturele instellingen en medemakers, komen we in contact met een groot aantal jongeren. De jongeren die al betrokken zijn bij ons gezelschap trekken op hun beurt andere jongeren aan voor de audities.”
Die zogenaamde ‘peer educators’ zijn een onmisbare schakel in de werving voor en begeleiding van de audities. „Dit zijn jongeren die al een tijdje met ons meedraaien en met hun ervaring onze kennis en visie kunnen overbrengen op de nieuwe generaties.” Jaarlijks verwerft ongeveer een derde van de jongeren via vervolgtrajecten, het kunstvakonderwijs of het semi-professionele werkveld een plek in de beroepspraktijk, meldt de organisatie op haar website.
Diversiteitsvinkjes
Asma El Mouden was zelf peer educator en is nu medewerker talentontwikkeling bij DEGASTEN. Ze vertelt hoe fijn het is dat het gezelschap niet aan ‘diversiteitsvinkjes’ doet. „We staan vanuit een bepaalde oprechtheid open voor iedereen. En die energie wordt gevoeld door jongeren”, vertelt El Mouden. „Er is veel vertrouwen in elkaar. Je krijgt de techniek en kennis van theatermaken mee, maar leert in die beschermde omgeving ook jezelf kennen. Dat was voor mij het belangrijkste.”
Awunou vult aan: „Verder kijken we tijdens audities naar theaterpotentie in een brede zin. Als je een ander talent hebt, ben je ook welkom.” Het leidde tot de vorming van een hecht netwerk van theatermakers, spelers, beeldend kunstenaars en filmmakers van alle leeftijden en uit verschillende sociaal-culturele lagen.
Bij elke productie van het gezelschap wordt belang gehecht aan het betrekken van experts. Awunou: „Als we een bepaald onderwerp behandelen, werken we graag samen met mensen die ervaring hebben op dat gebied.” In de voorstelling Help I Need Some Body – die ingaat op zorg en het vragen om hulp – speelden bijvoorbeeld ook mensen met een verstandelijke beperking. Mensen die doorgaans te maken krijgen met zorg. Het resultaat was een productie met een interessante wisselwerking tussen professionals en amateurs.
Tienjarig bestaan
Half oktober werd het tienjarig bestaan van DEGASTEN gevierd in Kanaal 40 in Amsterdam, een ruimte voor muziek en kunst, met restaurant, bar en clubruimte in de kelder. Betrokkenen uit alle periodes sinds de oprichting van het gezelschap waren aanwezig. In een zijruimte maakte beeldend kunstenaar Nicky Vroegop een muurschildering. „Haar ontwikkeling is typerend”, vertelt creatief directeur Rutger Esajas: „Ze is als speler begonnen, heeft decors gebouwd en is dit jaar artist in residence bij het theatergezelschap.”
Onderdeel van de viering was de zogenaamde ‘playground’, een samenvoeging van eerdere werken, begeleid door theaterdocenten Sem Jonkers, Nilay Ceber en Adanma Okoro. In de met flitslichten doorsneden clubruimte voerden de spelers handelingen uit die ze moesten versnellen, vertragen of terugspoelen. Tussendoor werden monologen en choreografieën uitgevoerd. Omdat iedereen in de ruimte mee mocht doen, vloeiden publiek en speelvloer in elkaar over. Esajas: „Ook hier zijn de grenzen niet vanzelfsprekend. Alles is een samenspel.”
