Samen met je hond naar yoga, want je wilt als randstedelijk baasje natuurlijk het béste voor je dier

‘Leg je linkerhand op je onderbuik en beweeg met je rechterhand naar je hond toe. Adem diep in… en uit… Aai je hondje, voel de vacht tussen je vingers… En als je er klaar voor bent, sluit dan even je ogen. Adem diep in, twee, drie, vier, en uit, twee, drie, vier…”

Eventjes valt het geruis van de snelweg die langs het grasveld loopt weg, de gespannen drukte van de stad waar ik vanochtend doorheen ben gereden verdwijnt op de achtergrond. Mijn buik bolt mee met mijn ademhaling, mijn rechterhand kroelt lekker door de zachte vacht van mijn lieve shih tzu Bertus. Adem in, en uit. Om me heen hoor ik het gehijg van een roedel die probeert af te koelen.

Bertus en ik zijn op het eerste event van de Amsterdamse members-only-club Hotdoghouse, een plek voor hippe hondeneigenaren die hun hond willen laten socializen of af en toe opvang nodig hebben voor hun trouwe viervoeter, en genieten van een lesje hondenyoga: een relaxte vinyasa-flow, maar dan met een lijn om je middel gebonden waar je hond aan vastzit – want hoe rustiger de baas, hoe meer ontspannen de hond – schijnt.

Tja, hondenyoga. Ik had niet verwacht dat ik ooit zoiets zou doen – ik doe al zelden mensenyoga – maar als millennial-hondenbaas in de Randstad verleg je al snel de grenzen van wat je van tevoren dacht dat hondeneigenaarschap zou zijn, heb ik gemerkt.

Sinds ik Bertus een jaar geleden kocht (al zeg ik liever ‘adopteerde’) heb ik onder andere met hem opvoedcursussen gevolgd, een online training ‘honden-bodylanguage leren lezen’ gedaan en een workshop huisdieren-EHBO ingekocht. Ook heb ik voor hem een design-bench op maat laten maken, talloze doe-het-zelf-hondenpuzzels in elkaar geknutseld aan de hand van YouTube-tutorials, zodat ik Bertus kan voorzien van genoeg mentale uitdagingen, en heb ik een peperduur apparaatje aangeschaft dat een rustgevende frequentie afspeelt als hij gespannen is.

Stuk voor stuk dingen die wij vroeger thuis niet deden voor onze hond, maar die steeds normaler en natuurlijk gaan voelen hoe meer ik me onder hondenbaasjes van mijn eigen generatie begeef. „Mensen hebben de neiging hun eigen normen en waarden en wat zij een comfortabele leefwijze vinden te projecteren op hun huisdier”, verklaart Ineke van Herwijnen, universitair docent aan de Faculteit diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht. „Als je hechting voelt met een dier, dan ga je ervan uit dat dat dier ongeveer zal willen wat jij wil.”

Dat is op zich niets nieuws, zegt Van Herwijnen. Hondenbazen van alle generaties hebben die neiging. Maar in het geval van de randstedelijke millennial-hondenbaas resulteert het soms in een waar havermelkelitebestaan voor fikkie, vol typische millennial-extra’s als een bruisend sociaal leven, zelfontplooiing (voor hond én baas), verantwoorde voeding en hippe accessoires.

En dus zijn Bertus en ik op bezoek bij hondensociety Hotdoghouse, de hotste club van het moment voor Amsterdamse pups en het geesteskind van voormalig merkstrateeg Liselotte van der Lugt (29). „Ik miste een plek waar ik met Nelly [Catalaanse herder, 4 jaar] veilig naar buiten kon, en ik vond het lastig om een goede trainer of hondenschool te vinden die bij ons paste. Ik had zelf erg behoefte aan één echt leuke plek waar Nelly zou kunnen spelen en wat ook een soort kennisinstituut zou zijn, dus ben ik zo’n plek begonnen.”

Hotdoghouse beschikt over een daycare service, zodat hondjes de hele dag kunnen spelen met soortgenoten onder het toeziend oog van professionele ‘kinologen’ die de sfeer in de groep waarborgen (dit kost vanaf 25 euro per dag), biedt verdiepende cursussen en gedragsconsulten aan (prijzen afhankelijk van de hulpvraag) en houdt sinds kort dus ook member-events zodat niet alleen hond, maar ook baas kan socializen (deelname aan een yogales voor leden is 5 euro per baasje en 10 euro voor een hondenmassageworkshop). Bovendien is de club ludiek ingericht met veel felroze – een merkvoering die spreekt tot de doelgroep.

Vijf maanden na de opening zijn er al meer dan 250 Amsterdamse hondjes lid geworden en baasjes zijn razend enthousiast blijkt op het leden-event. „De vibe is gewoon goed hier, heel vrolijk en het is hier flexibel”, zegt Bob Rotman (29), een van de baasjes van Kiki, een bulldogkruising van 1,5 jaar. Hij en zijn partner Theresa Khriesh (28) wonen in Antwerpen en brengen Kiki speciaal in Amsterdam naar de Hotdoghouse op de dagen dat Rotman in Amsterdam moet zijn – daar heeft het bedrijf waarvoor hij werkt een kantoor op de Zuidas. „Hotdoghouse post de hele dag door updates over de honden op Instagram. Dat doen andere opvangen niet, en dat vind ik een hele fijne dienst”, zegt Khriesh.

Als de baas vegan is, dan is de hond vaak ook vegan

Liselotte van der Lugt (29)

Rotman en Khriesh zijn op hun vrije zaterdagochtend met Kiki naar het members-event gekomen, zo’n 175 kilometer van hun woonplaats. Het geeft maar aan hoe serieus deze nieuwe generatie hondenbazen de zorg voor hun viervoeter neemt en hoe de hond steeds meer een verlengstuk van onszelf is, merkt Van der Lugt op. „Als de baas vegan is, dan is de hond vaak ook vegan”, vertelt zij.

En als de baas goedgekleed over straat gaat, dan de hond ook, zo is te zien op het evenement, waar de kraam van Martijn Dorhout Mees (34) veel aandacht krijgt van de baasjes. Zijn merk Gula (vernoemd naar zijn eigen vierjarige viszla) maakt duurzame, stylish halsbanden (39,50 of 44,50 euro), tuigjes (29,50 euro) en riemen (34,50 of 44,50 euro). „Ik kan mezelf zo fraai kleden als ik wil, als Gula er bijloopt met een versleten of vieze halsband, dan zien we er alsnog niet uit.”

De hond maakt deel uit van het imago van de baas, zegt universitair docent Van Herwijnen. „We gebruiken onze honden ook om onze identiteit mee uit te dragen of vorm te geven. Jij bent je hond en je hond is jou.”

Maar is een hip millennialbestaan voor een hond wel geschikt? „Het heeft voor- en nadelen”, zegt Van Herwijnen. „Deze bevolkingsgroep is bereid om veel tijd en zorg te steken in hun hond, dat is alleen maar positief. Maar als je je hond aan veel prikkels blootstelt, moet je wel op tijd ingrijpen als hij overgestimuleerd raakt – en dat is soms nog best lastig aan je hond te zien.” Ook waarschuwt Van Herwijnen baasjes voor te veel ‘zorglast’, een situatie waarin de uitvoerige routine van het dier te zwaar gaat wegen op het welzijn van zijn eigenaar.

Als je het de baasjes en ondernemers op het Hotdoghouse-event vraagt, kunnen ze wel om zichzelf lachen: het gaat soms best ver, wat we allemaal doen voor onze viervoeters. Maar of ze het anders zouden willen? Absoluut niet, want kijk nou naar ze! Ze zijn het allemaal waard.