N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Recensie Muziek
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data99831161-91458e.jpg)
„IK-IK-IK-IK-IK-IK-IK-IK. ALLES DRAAIT OM IK! ALLES DRAAIT OM IK!” Niets ontziend blaft Ray Fuego zichzelf autobiografisch binnenstebuiten. In het openingsnummer ‘IK’ van het gelijknamige album heeft Ploegendienst-zanger het maar liefst 161 keer over zichzelf. Behalve opgefokt en rauw („Hou jij je grote smoel, je weet niet eens de helft”) doet hij dat pijnlijk openhartig: „Wat moest ik anders doen? Want ik haatte mezelf. Tot de laatste cel. Ik sloeg mezelf. Ik sneed mezelf.”
Fuego is een uiterst productieve rapper die zowel solo als met het door hem opgerichte collectief SMIB succes oogst, maar in punkband Ploegendienst stoom afblaast, woede kanaliseert en ook – en dat is zeldzamer – de vertwijfeling viert. Op IK, het eerste album na de titelloze debuut-EP uit 2018, racen er in 17 minuten en 16 seconden tien tracks voorbij, even woest als catchy, en altijd met ergens een dwars refrein, couplet of tussenstuk.
„Iedereen heeft wel eens het gevoel dat hij de wereld in de fik wil steken”, verklaarde Fuego zijn punkdriften eerder in deze krant. „Als je dat niet kunt onderbouwen, lijk je gewelddadig. Als je het wel kunt onderbouwen, ben je een poëet.”
Dat is hij op IK zeker. In plaats van de beter wetende en prekende profeet uit te hangen durft hij zijn radeloosheid te omarmen: „Hou jij de wereld maar, want ik heb mezelf.”
De allergrootste verrassing zit aan het eind. Behalve onnavolgbare rapper, barbaarse blaffer en lyrische punkpoëet blijkt Ray Fuego in ‘Maneschijn’ namelijk ook nog een gevoelige zanger te kunnen zijn. „Mijn mood swingt als het seizoen”, croont hij. „Ik zeg haar: ik wil niemand anders zijn.”
