‘Pink Moon’: over een vader die niet ‘te laat’ wil sterven

Je bent volgens de vader van Iris (Julia Akkermans) altijd of te laat of te vroeg met kiezen voor euthanasie. Hij is liever te vroeg, dus deelt Jan (Johan Leysen) zijn dochter en zoon Ivan (Eelco Smits) bij een afhaalcurry mee dat hij van plan is op 75-jarige leeftijd uit het leven te stappen. Voor hij afhankelijk wordt van iemand. Het speelfilmdebuut van Floor van der Meulen, Pink Moon, duikt in het gegeven voltooid leven, ouderen die euthanasie willen zonder medische oorzaak.

Van der Meulen toonde eerder al dat ze een geweldig oog heeft voor de absurditeit in op het eerste gezicht intrieste situaties. Zo maakte ze de bevreemdende documentaire The Last Male on Earth, die aftelt naar het overlijden van het laatste mannetje van de noordelijke witte neushoorn.

Ook nu weet ze de momenten die volgen op Jans mededeling vaak iets tragikomisch of absurds te geven. Geregeld voelen de settings wat gestileerd aan, zoals Jans jarenzeventigdesignvilla. Maar daaraan voegt Van der Meulen een vleugje alledaagse knulligheid toe, in plaats van te benadrukken hoe beladen situaties zijn. Als de familie aan tafel zit om praktische details te bespreken, zoals de datum, blijkt de lasagne die Iris heeft meegebracht niet warm. Wanneer een goede vriendin haar wil troosten tijdens een autoritje, hapert een gordel.

De film krijgt door deze details iets zeer menselijks, maar behoudt dankzij het contrast tussen stijl en inhoud ook slim een zekere afstand, waardoor het niet te tranentrekkerig wordt. En je als kijker de ruimte hebt om zelf na te denken over de vragen die de personages oproepen. Is het echt egoïstisch om te verwachten dat een ouder voor jou blijft leven? En wat wil het zeggen dat Jan zijn dochter én sommige kijkers niet duidelijk kan maken waarom hij dit verkiest?

Pink Moon filosofeert hierover zonder te verzanden in melodramatisch gepalaver, maar door de kijker te laten grimlachen om het acceptatieproces van Ivan en Iris, waarbij de ene met een online gevonden ‘draaiboek’ alles dwangmatig probeert te controleren en de ander de toekomst bezweert door ‘spontane’ initiatieven en wildvreemden te informeren over de plannen van haar vader. Ondanks of misschien door de soms afstandelijke toon komt het slot – dat allesbehalve komisch is – hard binnen.

Lees ook een interview met regisseur Floor van der Meulen over ‘Pink Moon’: Voltooid leven als de bom in het verhaal