Onheilspellende zang op eindeloze soundscapes vol spanning en subtiliteit

Neem er de tijd voor. Want Love in Exile, het in New York opgenomen muziekproject van de Pakistaans-Amerikaanse zangeres Arooj Aftab met jazzpianist Vijay Iyer en multi-instrumentalist Shahzad Ismaily op bas en Moog trapt even hard op de rem. Als in een timelapsevideo met bloemen die zich langzaam openen ontwaar je details in de diepte. Door minimale veranderingen en kleine verschuivingen groeien ze uit tot blikvangende elementen.

De samenwerking van Aftab, Iyer en Ismaily, ieder op eigen terrein wegbereider met creatieve ziel (wereldse poppoëzie, moderne jazz, elektronische muziek), ontstond na een spontane improvisatie bij een concert. De onderlinge chemie was voelbaar – hier móesten ze iets mee. Hun album op jazzlabel Verve kreeg dezelfde opzet: spelen zonder vorm, creëren, voelen waar de muziekstroom toe leidt.

Weg haast, weg beslommering. Op het sterke, intuïtieve Love in Exile gaat het langs thema’s als vrijheid, liefde op afstand en identiteit vooral over muzikale verbinding en roots. In een haast meditatieve vertraging werkt dit trio samen als één organisme met in de eindeloze ambient-achtige soundscapes spanning, subtiliteit maar ook een soms wel heel eindeloze aanloop naar melodie. Confronterend hoeveel onrust dat bij de luisteraar kan opleveren.

Gedragen door een subtiel weefgetouw van piano en spannende, lang aangehouden synth-baslijnen plant Aftab haar vocalen, licht en bedwelmend. Onheilspellend soms ook. Ze is met haar Pakistaanse zang, soms zijn het enkel klanken, geenszins leidend, maar ze vloeit mee. Zoals ook Vijay Iyer, een normaal sterk ritmische jazzpianist, aanvoelt waar hij kan mengen. De elegante improvisaties zinken langzaam in en worden per draaibeurt dieper.

Lees ook de recensie van het laatste concert van Arooj Aftab https://www.youtube.com/watch?v=PvXOzRzuTG0