‘Ondanks alles gun ik iedereen een scheiding’

Bij haar scheiding liet Roos Boer zich bijstaan door een coach. Nu is ze zelf scheidings- en relatie-expert, en heeft ze de zorg voor twee zoons. „Je voelt je schuldig tegenover je kinderen omdat je hun iets ontneemt: het ideaalbeeld van het complete gezin.”

Roos Boer: „Dat is wel een van de dingen die ik heftig vind als alleenstaande ouder: als ik er niet aan denk, doet niemand het. Elk cadeautje, elke ouderavond, de tandarts, ik heb 24/7 dienst.”
Roos Boer: „Dat is wel een van de dingen die ik heftig vind als alleenstaande ouder: als ik er niet aan denk, doet niemand het. Elk cadeautje, elke ouderavond, de tandarts, ik heb 24/7 dienst.”

Foto David Galjaard

Roos: „Ik sta op rond half zeven, dan ga ik eerst zelf wandelen, vaak met een mooie podcast, of ik mediteer terwijl ik loop. „De jongste staat om zeven uur op en de oudste heeft het al zwaar als hij om half acht op moet, haha, maar dat doet hij keurig. Iedereen pakt zijn eigen broodje in de keuken, soms maak ik gezonde bananenpannenkoekjes. Rond kwart over acht fietsen ze weg naar school. Dit jaar hoef ik voor het eerst niet meer te halen of te brengen, heerlijk. Mijn oudste gaat naar 5-vwo en mijn jongste naar de brugklas. Hij was net uit al zijn schoenen en kleren gegroeid en toen kwam er vanuit school ook nog de vraag of ik een Macbook kon aanschaffen! Het leven is wel duurder geworden. Ik merk het aan de boodschappen, maar gelukkig heb ik een heel energiezuinig huis met label A en een warmtepomp, plus nog een jaar een vast contract. Ik zit er deze winter dus wel warmpjes bij.

„Ik woon in een rijtjeshuis in Blaricum, nieuwbouw, dat heb ik na mijn scheiding in 2015 gekocht. Ik heb een tuin voor en een tuin achter met een heerlijke loungeset, daar ben ik heel gelukkig mee.

„Voor mijn scheiding woonden we in Huizen, daar woont mijn ex-partner nog steeds. Het plekje kan ik nog weleens missen, direct aan het water. We wonen vijf minuten bij elkaar vandaan. De school van de jongens zit er precies tussenin.

De hel op aarde

„Toen ik ging scheiden, was ik 38 en had ik twee kleine kinderen, van vier en acht. Het was de hel op aarde. De boel stond zo verschrikkelijk in de fik dat ik zelf heb mogen ervaren hoe onmogelijk het bijna voor ouders is om tot zinnige oplossingen te komen. Hulp daarbij heb ik toen enorm gemist. Wij gingen wel naar een mediator, want als twee hoogopgeleiden gingen we er natuurlijk geen vechtscheiding van maken. Advocaten, dat wilden we niet. Hij ging me goed achterlaten en ik wilde niet het onderste uit de kan halen, was de afspraak. Alleen hadden we een iets andere visie op wat beide dingen betekenen. Dus ook wij raakten in de problemen.

„Veel mensen denken dat de problemen bij scheidingen vooral over geld gaan, maar het gaat over de emoties erachter. Je niet gehoord of gezien voelen, plus de ballast die je van vroeger hebt meegekregen. Heb je geleerd met heftige emoties om te gaan? Voor velen is een scheiding het eerste grote lastige ding dat je meemaakt in je volwassen leven.

„Uiteindelijk heb ik me in mijn eentje laten coachen. Want ik dacht: dit kan ik dus niet. Het liep uit de hand, ik herkende mezelf niet meer en ik herkende hem al helemaal niet meer. Ik heb veel dingen geleerd over een conflict hanteren en een opleiding tot scheidingscoach gedaan bij Succesvol Scheiden Nederland. Later ben ik me daarin verder gaan ontwikkelen door verschillende masterclasses te doen..

„Gemiddeld doe ik twee tot drie gesprekken met cliënten per dag, soms met één van beiden, soms met allebei. Een gesprek duurt zo’n twee uur. Er komen hier wel wat scheldwoorden ter tafel. De meest gemaakte fout is dat mensen vergeten te rouwen. Die oude partner kunnen ze vaak missen als kiespijn, het was zijn of haar schuld. Maar als je niet door die pijn heen gaat, krijg je het later om de oren.

„Achterlaten van het gezin vinden mensen vaak het moeilijkst. Dat had ik zelf ook. Je voelt je schuldig tegenover je kinderen omdat je hun iets ontneemt: het ideaalbeeld van het complete gezin. Sociale druk helpt daarbij niet.

„Toch gun ik iedereen een scheiding. Het is het zwaarste wat ik heb mogen doen, maar ook het mooiste. Ik heb veel meer geleerd te leven vanuit gevoel en verwachtingen los te laten.

„Als je het mij vraagt, zou ik het liefst mensen op school al willen leren hoe je met emoties omgaat. We vallen er op school al over dat iemand het uitmaakt per sms. Ik vind de vraag veel interessanter waarom een kind dat doet. Ik geloof niet dat zo’n kind denkt ‘wat een goed idee’. Diegene vindt het waarschijnlijk lastig om een ander teleur te stellen of schaamt zich. We leren op de middelbare school al nooit om een ongemakkelijk gesprek te voeren, daarom ga je dingen vermijden of omzeilen als je ouder bent.

„Hiervoor werkte ik twintig jaar in loondienst. Met drie dagen per week ondernemen naast mijn werk als fysiotherapeut ben ik begonnen; ik ben opgevoed met de gedachte dat je weloverwogen risico’s moet nemen. Ik had een bedrag in mijn hoofd dat ik nodig had om een half jaar te overleven zonder één cliënt. Dat heb ik op een champagnefles gezet en die in de koelkast gelegd. Toen ik het bij elkaar had verdiend, dat is nu vier jaar geleden, ben ik fulltime gaan ondernemen en mocht de fles open. Ik kan nu meer dan fulltime werken, maar ik neem twee middagen per week vrij. Dan ben ik thuis als de jongens uit school komen.

„Ik kook iedere avond. De jongens ruimen netjes de keuken op en helpen mee. Vaak doe ik boodschappen op de terugweg van werk. Dat is wel een van de dingen die ik heftig vind als alleenstaande ouder: als ik er niet aan denk, doet niemand het. Elk cadeautje, elke ouderavond, de tandarts, ik heb 24/7 dienst. Mijn ex-man werkt als piloot en zijn schema is heel onregelmatig, dus ik heb de kinderen 80 procent van de tijd.

„In de avonden wordt er getennist en gehonkbald. We kijken een beetje tv. De jongens zitten ook wel graag te chillen op hun kamer of doen een spelletje. Mijn oudste hoef ik niet meer te helpen met huiswerk, mijn jongste laat ik eerst liefdevol tegen de lamp lopen. Hij moet toch leren dat hij het zelf moet doen.

„Rond elf uur ga ik slapen. Ik heb een heel dierbare vriendin, Marloes, die bel ik meestal om de dag door te nemen. Ik heb haar zes jaar geleden ontmoet tijdens mijn opleiding. Zij heeft mij mijn scheiding door geholpen, en andersom. Zij heeft zelfs een paar weken bij mij gewoond om het huis draaiende te houden toen ik zes maanden in een ziekenhuisbed in de woonkamer lag na een rugoperatie. Toen heb ik overigens gewoon doorgewerkt, via Teams vanaf een laptop.

„Mijn vriendschappen zijn me ontzettend dierbaar. Ik zie mijn vriendinnen veel in het weekend en soms blijf ik nog even borrelen of eten als ik mijn jongste ophaal van het spelen bij een vriendje.”

Lees verder…….