Niet John Adams’ beste werk

John Adams was vorig seizoen composer in residence bij het Tonhalle-Orchester in Zürich en dit album is de vrucht van die samenwerking. Géén nieuw werk, maar vier werken uit de periode 1986-2003, waarin Adams eer bewijst aan zijn inspiratiebronnen. Slonimsky’s earbox (1996), een heerlijke orkestrale quasi-improvisatie op het erfgoed van Stravinsky, is meteen het hoogtepunt. De driedelige Ives-hommage My father knew Charles Ives (2003) valt daarna tegen: het eerste deel leunt zwaar op Ives’ The unanswered question en laat de indruk achter van een (kundige) pastiche; delen twee en drie blijven daar gek genoeg in zwelgen. Tromba lontana (1986) is een soort minimal-fanfare: geen grootse muziek. Het album besluit met Lollapalooza (1995). Adams was vast nauw betrokken bij de uitvoeringen, die uitstekend zijn, energiek, mooi van klank en exact. Er valt genoeg te genieten, want Adams is een geweldige componist, maar dit album bevat niet zijn beste werk.

Joep Stapel